Weg drukte en sociaal leven – ook studenten voelen zich nu eenzaam
iStock
Heen en weer hollen tussen de hogeschool, je sportclub en favoriete café zit er even niet in. Op een abrupte manier moeten veel studenten afscheid nemen van het drukke leven dat ze kenden. En dat maakt eenzaam, al durft niet iedereen dat zo te noemen.
‘Ik had een superdruk leven. Mijn schema was elke dag vol met sport, werk en school. Dat vond ik eigenlijk heel lekker, om altijd iets te doen te hebben. En opeens was dat weg’, vertelt Larissa (17, Creative Business). Vanwege het voor haar gevoelige onderwerp wil ze niet met haar achternaam genoemd worden. Aan eenzaamheid onder jongeren kleeft namelijk nog een taboe, vindt ze. ‘Eenzaamheid is iets van ouderen in verzorgingstehuizen, niet van jonge studenten. Je denkt al snel dat je je aanstelt.’
Neem dan contact op met je huisarts, of praat eens met iemand van het studentendecanaat. Zij zijn er om met studenten te praten over hun (studie)problemen. Hier vind je meer informatie over het telefonisch spreekuur.
Niet alleen, maar toch eenzaam
Larissa woont bij haar ouders, buiten Amsterdam, en hoewel ze dus niet alleen in quarantaine is, maakt dat haar niet minder eenzaam. ‘Ik vind het lastig om hier met mijn ouders over te praten, zij begrijpen niet helemaal hoe graag ik naar buiten wil en hoe erg ik het mis om iets te doen.’
Ook Lotte (24, Culturele Maatschappelijke Vorming) herkent het gevoel van alleen zijn, zelfs als je onder de mensen bent. Ook Lotte wordt liever niet met haar achternaam genoemd. ‘Ik werk sinds kort bij de Albert Heijn. De week van de intelligente lockdown was mijn eerste werkweek. Ik kende er dus niemand, en had veel stress omdat klanten bij me in de buurt kwamen, of massaal producten insloegen. Ik sliep er slecht van, en ik had het gevoel dat ik het met niemand kon delen. Mijn collega’s zijn nog geen bekenden.’
‘Waarom zou ik uit bed gaan? Ik hoef toch nergens heen’
Quarantaine blijkt lastig. Of je nou gedwongen thuis zit met ouders, broertjes en zusjes, of helemaal alleen op kamers, zoals Lotte. ‘Ik heb vier weken alleen thuis gezeten zonder iemand te zien. Met Pasen ben ik naar mijn ouders gegaan, omdat het mentaal niet goed met me ging. Een paar jaar geleden heb ik last gehad van depressieve gevoelens, en ik was bang dat het weer fout zou gaan. Ik raakte verzeild in mijn eigen gedachtes.’
Sinds het uitbreken van de coronacrisis voelen meer HvA’ers zich minder goed dan normaal. In een Instagram-poll van HvanA gaf 44% aan zich in deze tijd angstig te voelen. Ook zei 70% van de gevraagden bang te zijn om het virus te krijgen. Studenten geven aan vooral ‘gestrest’ en ‘angstig’ te zijn. ‘Ik heb last van mentale problemen die nu weer harder om de hoek komen kijken’, antwoordde een HvA’er. Bij een andere student zorgde de combinatie van afstuderen en thuiswerken voor ‘dubbel zo veel stress’. Ook is een aantal studenten bang voor het oplopen van studievertraging.
Nutteloos
‘Ik probeer afleiding te zoeken in sporten en hobby’s, maar de gedachten blijven. Soms lig ik om tien uur ‘s ochtends in mijn bed, en denk ik: shit, ik ben laat wakker. Maar waarom zou ik uit bed gaan? Ik hoef toch nergens heen’, zegt Larissa. ‘Ik wilde altijd iets nuttigs doen, en nu kan dat niet. Dat maakt me nutteloos, vind ik soms.’
Het lastigst aan eenzame gevoelens is erover praten, vindt Eline Filemon (18, Creative Business). ‘Ik had daar niet erg de behoefte aan. Ik vind over negatieve dingen praten moeilijk.’ Lotte deelt die gedachte. ‘Ik wil niet dat vrienden me meer in de gaten gaan houden, of doorvragen. Ik heb tegen een vriendin verteld dat ik erdoorheen zat. “Ik heb niks nodig en je hoeft me niet te helpen, maar dan weet je wat er aan de hand is”, heb ik tegen haar gezegd.’
Sociale controle
Of andere studenten in hun klas last hebben van eenzaamheid, weten Larissa, Lotte en Eline niet. Ze spreken hen namelijk alleen online, en dan gaat het vooral over de lesstof. ‘In Virtual Classroom zie je alleen de docent tegen een scherm praten. Er is een chatfunctie, maar daar gaat het alleen over het college. Je kunt moeilijk via een chat je gevoelens uiten’, zegt Eline.
‘Sommige klasgenoten komen helemaal niet naar de online lessen, of zetten hun geluid uit’, zegt Larissa. ‘Af en toe vraagt de docent wel hoe het met ons gaat, maar dan krijg je weinig reacties. Nee, zelf heb ik toen ook niet aangegeven dat het niet goed ging. Ik heb wel gezegd dat ik stress ervaar’, zegt Lotte. ‘Ik denk dat docenten verwachten dat we elkaar controleren of alles goed gaat, maar dat is niet altijd zo.’
Ondanks dat Larissa het moeilijk vindt om over haar eenzame gevoelens te praten, vindt ze het wel belangrijk haar verhaal te delen. ‘Ik weet zeker dat veel meer studenten hier last van hebben. Die grote klap, dat je in een keer niks meer kon doen, daar kan bijna niemand mee omgaan.’
