Leraar zonder lokaal – ‘Ik zie studenten liever fysiek’
Privéarchief Christa Romp
Docenten hebben zich door de coronacrisis razendsnel moeten aanpassen, en geven al weken onderwijs vanuit huis. In een korte serie vertellen HvA’ers hoe het ze vergaat. Vandaag Christa Romp, docent Creative Business en modulecoördinator. ‘Het voelt soms alsof je in het donker zit.’
Welke impact heeft de coronacrisis op jouw persoonlijke leven?
‘Ik heb een partner met een eigen consultancybedrijf. Samen hebben we vier kinderen van 12, 15, 17 en 18 jaar. We wonen groot, op een woonboot in Amsterdam-Noord met een tuin. In die zin zitten we in een luxepositie. Soms is er frictie, want onze wifi werkt niet altijd even goed. Sinds we beiden thuiswerken, hebben we elke ochtend werkoverleg. Mijn man heeft voor zijn werk veel vergaderingen via Zoom en dat stemmen we dan goed op elkaar af.’
Kun je een voorbeeld geven van hoe dat thuiswerken gaat?
‘De online colleges moet ik echt in stilte opnemen. Toen ik een van de eerste colleges naar een collega opstuurde, zei ze: “Volgens mij hoor ik iemand zingen”. Dat klopte, want mijn man is ook artiest. Dat was wel heel erg grappig. Ik heb het uiteindelijk opnieuw opgenomen.’
Wat is er nog meer ingewikkeld aan thuiswerken?
‘Als modulecoördinator regel ik ook een vak voor 36 klassen. Heel complex, onze opleiding is echt groot. Vóór de crisis stond dat goed in de steigers, maar dat is digitaal lastig. Ook met toetsen is het ingewikkeld. Er zit rekenonderwijs in, en we bedenken nu hoe dat moet. Soms moeten tentamens worden uitgesteld. Ik ben ook mentor van 46 studenten, en met sommigen gaat het niet zo goed, bijvoorbeeld door hun thuissituatie. Sommigen zijn hun bijbaan verloren, hebben weinig sociaal contact en missen hun vrienden.’
Houd je het nog vol?
‘Er is wel een tijd geweest dat ik dacht: dit red ik niet. Maar ik blijf goed voor mezelf zorgen. Ik zie studenten en collega’s liever fysiek. Het leuke deel waar je energie van krijgt als docent, is er een beetje uit. Dat zit ‘m toch in het menselijke contact.’
Hoe is jouw manier van lesgeven veranderd?
‘De oude manier van lesgeven hebben we in een mum van tijd, op een soort van copy-paste-manier digitaal toegepast. We zijn in een weekend overgegaan. Normaal gesproken zou je meer tijd nemen om dit voor te bereiden. Gelukkig is er ook ondersteuning vanuit verschillende hoeken: de HvA en de ICT-afdeling bieden veel steun. Je mag fouten maken en er zijn twee of drie momenten geweest waarop we even stoom konden afblazen.’
‘Het brengt ook iets positiefs, die harde digitale reset is waardevol voor het onderwijs’
Raak je studenten ‘kwijt’?
‘Dat ligt aan hoe lang je je studenten kent en hoe goed de band is. Er is een aantal studenten waar ik we me zorgen over maak, en die verwijs ik door naar de studentendecaan. Het voelt soms alsof je tijdens het lesgeven in het donker zit. Bij het doen van een opdracht heb je er als docent weinig gevoel bij of iets overkomt. Je mist echt de non-verbale communicatie. Studenten zijn ook wel volwassen: we leggen ze uit dat het voor ons ook een hele rare situatie is.’
Wat vind je van studenten die geen of minder collegegeld willen betalen?
‘Ik snap dat sommige studenten minder willen betalen én het is ook gewoon overmacht. We werken hard om alles zo goed mogelijk te regelen. Ik spreek collega’s een paar keer per week. En die werken zich uit de naad om het voor elkaar te krijgen. Ik vind ook dat het iets positiefs brengt. Die harde digitale reset is waardevol voor het onderwijs.’
