Passie: Melina voert acrobatische kunsten uit als paaldanseres
Pole Dance Factory Amsterdam | Melina Knol
Waarvoor gaan HvA’ers écht door het vuur? Wat hebben ze over voor hun passie en wat moeten ze ervoor laten? Vandaag Voeding en Diëtetiekstudent Melina Knol (21), die traint als paaldanseres en ooit zelfs optrad op de HvA.
‘Ik heb altijd gezwommen. Vanaf mijn tiende trainde ik zes keer per week en deed ik mee aan de Nederlandse kampioenschappen. Ik was daar zeker niet de beste, maar ik deed wel mee. Om wat soepeler te kunnen bewegen, en iets anders te doen dan die statische baantjes trekken, ging ik dansen. Dat vond ik geweldig.’
‘Bij zwemmen moet je heel dol zijn op de sport om er goed in te blijven. Als je een week niet traint, dan zie je dat terug in je tijden. Ik vond dat niet uitdagend genoeg. Ik wilde meer dan alleen die baantjes trekken. Maar ik had een sterk bovenlijf en veel kracht in mijn armen, dat kon ik bij het dansen weer niet kwijt.’
‘Vier jaar geleden zag ik een programma op tv. Het was iets heel sufs, waarbij BN’ers in een paal hingen. Maar ik dacht gelijk: dat wil ik proberen. Het was alsof alle puzzelstukjes op zijn plek vielen: ik kon bij paaldansen de kracht gebruiken van het zwemmen en het creatieve van dans. Het was vanaf het eerste moment de ideale sport voor mij.’
Blauwe plekken
‘Toch was het begin niet makkelijk. Veel meiden haken af, omdat paaldansen ontzettend pijn doet. Stel je voor dat iemand je arm pakt en je vel in twee tegengestelde richtingen draait. Zo voelt het in het begin. Het is daarom ook een vrij blote sport, want je vel zorgt voor grip op de paal. In het begin zat ik onder de blauwe plekken. Dan vroeg ik aan docenten: wordt het echt minder? Omdat ze ja zeiden, ben ik door gegaan. En het werd ook beter. Al is het soms alsnog lastig: laatst deed ik een bepaalde pose voor het eerst zonder pijn te hebben, dat heeft zeker een jaar geduurd.’
‘Ik kon de muziek nauwelijks horen, omdat 800 HvA’ers zo hard gilden toen ik mijn shirt uit trok‘
‘Gekke reacties op mijn hobby krijg ik eigenlijk nauwelijks. Ik denk dat mensen beter weten wat paaldansen betekent: dat het een acrobatische sport is, geen seksuele. Die associatie met stripclubs is denk ik wel een beetje achterhaald. Ik doe in feite aan acrobatiek, maar dan met een verticale paal.’
‘Aan mijn omgeving hoef ik niets uit te leggen. Mijn moeder is danseres geweest en zei juist tegen mij: ga het proberen als het je leuk lijkt. Ik heb haar zelfs eens meegenomen naar de training. Na afloop zei ze tegen me: “Volgens mij heb ik vroeger de verkeerde sport gekozen.”’
‘Het fijnste aan deze sport is dat ik er mijn creativiteit in kwijt kan. Je kunt een optreden zo invullen als je zelf wil: je kunt het heel sexy maken, maar je kan er ook een jazzshow van maken, of dansen op Latin muziek. Sommige vrouwen maken er zelfs een rockoptreden van. Het is heel divers.’
Optreden op de HvA
‘Ik train nu ongeveer vijf keer per week, maar na mijn studie wil ik er nog gedisciplineerder mee verder gaan. Helaas kan ik vanwege de coronacrisis nu niet naar de paaldansstudio. Gelukkig heb ik een paal in huis, in mijn slaapkamer. Maar mijn plafond is niet hoog genoeg om de meest acrobatische kunsten uit te voeren.’
‘Het lijkt me leuk om meer shows te geven. Mijn hoogtepunt als paaldanser was toen ik vorig jaar mocht optreden tijdens de introductieweek. Er stonden 800 mensen te kijken. Ik kon de muziek nauwelijks horen, omdat alle studenten zo hard gilden toen ik mijn shirt uit trok. Dat was fantastisch. Dit jaar gaat de introductieweek natuurlijk niet door, dat is jammer. Hopelijk ben ik er volgend jaar weer bij.’
