Fietsband die nooit lek gaat van HvA-alumni deze zomer op de markt
Schwalbe | De fietsband die nooit lek gaat
De meeste studenten kunnen niet zonder hun fiets. Alleen telkens een lekke band krijgen als je door iets scherps rijdt is zó irritant. Dankzij twee HvA-alumni is dat verleden tijd. Ze ontwierpen een onverwoestbare fietsband en fietsbandenmaker Schwalbe brengt die nu op de markt.
Het heeft even geduurd, maar het is Neil van den Haak (25) en Kevin Kesteloo (28) gelukt. Hun niet lek te krijgen fietsband is in productie genomen. Het begon allemaal in 2012 met een idee tijdens de minor Design for Life Entrepreneurship. Neil en Kevin studeerden allebei Engineering, Design & Innovation en zagen wel iets in het opstarten van een eigen onderneming. Eerst wilden ze een nieuwe fiets bedenken. Het werd een fietsband.
‘Zelf denk je snel dat je idee een 10 is en dan blijkt dat experts het maar een 6 vinden’
‘Met een fietsband die niet lek gaat, konden we het nummer 1 probleem van fietsen oplossen,’ vertelt Neil. ‘Er bestonden al wel banden die niet lek konden, doordat er geen lucht in zit, maar die waren niet geschikt voor fietsen. We onderzochten alle redenen waarom dat niet kon en besloten voor elk probleem een oplossing te verzinnen.’
Enorme potentie
De banden bleken vaak te hard, trilden te veel of waren niet om een fietswiel te monteren. Beetje bij beetje verbeterden de jongens hun fietsband, maar hij werd nog niet perfect. ‘Wel ontdekten we de enorme potentie van ons product. We wisten allebei: we moéten doorzetten,’ zegt Neil.
Dat doen ze. Ook na hun studie. Daarbij worden ze onder andere gesteund door HvA-docenten en Innovation Exchange Amsterdam (IXA): een expertisecentrum dat helpt bij het omzetten van een idee naar iets concreets. ‘Het ging met ups en downs, want zelf hadden we verwacht dat het wel binnen een jaar zou lukken. Dat duurde toch iets langer,’ vertelt Neil.
(De tekst loopt door onder de afbeelding.)
Ze noemden hun band Supreme Dutch en testten hem niet alleen zelf, maar gingen ook langs bij fietsenmakers en groothandels. ‘Zij kennen de markt en konden ons precies vertellen wat er beter moest,’ zegt Neil. ‘Dat zou ik elke ondernemer aanraden. Zelf denk je al snel dat je idee een 10 waard is en dan blijkt dat mensen die er echt verstand van hebben het maar een 6 vinden.’ Dat vonden de oud-studenten soms best confronterend, maar ook leerzaam.
‘Zelfs als je een mes in onze fietsband steekt, veert het materiaal gewoon terug’
Uiteindelijk gingen ze na drie jaar voor het eerst naar fietsbandenproducent Schwalbe. ‘Hun buitenbanden pasten het beste om onze banden,’ vertelt Neil. ‘Ga met een zo af mogelijk product naar een bedrijf, zou mijn tip zijn voor startende ondernemers. Dat deden wij ook. Als iets niet af is, ziet de ander ook niet zo snel de potentie.’ Gelukkig zag Schwalbe dat wel in de Supreme Dutch. Maar er gingen nog twee jaar overheen voordat de band de markt op kon.
Tienduizend kilometer
Dat moment is nu. Neil: ‘We kunnen nu garanderen dat onze banden tienduizend kilometer meegaan.’ En die duizenden kilometers kun je zonder problemen door glas, steentjes, takjes met doorns, spijkers en andere scherpe voorwerpen fietsen. ‘In onze band zit geen lucht. Dus hij kan niet lek. Althans, hij is niet hol, zoals bij normale fietsbanden, maar massief. Wel zitten er kleine luchtbelletjes in.’
(De tekst loopt door onder de afbeelding.)
Ze gebruikten hetzelfde materiaal dat ook wordt gebruikt in sportschoenen: thermoplastisch polyurethaan (E-TPU). Alleen maakten ze het iets harder. ‘Zelfs als je er een mes in steekt, veert het materiaal gewoon terug.’ Een bijkomstig voordeel: je hoeft hem ook nooit op te pompen.
Onverwoestbaar
Neil en Kevin zijn blij met de samenwerking met Schwalbe. Als ontwikkelingspartner zijn de alumni nu de exclusieve leverancier van de onverwoestbare fietsbanden. ‘Schwalbe zorgt met al hun connecties voor de verkoop. Dat hadden wij nooit gekund.’ De banden, geschikt voor (elektrische) stadsfietsen, worden vanaf deze zomer verkocht en kosten 84,90 euro per stuk.
Nu breekt ook het moment aan dat de HvA-alumni iets gaan verdienen aan hun product. Want tot nu toe hebben ze er alleen nog in geïnvesteerd. ‘Eerst moet dat allemaal worden afbetaald, maar daarna kunnen we onszelf voor het eerst salaris uitkeren. Straks kunnen we misschien stoppen met de banen die we er nu nog naast doen.’
Of de wereld nu aan hun voeten ligt en ze stinkend rijk worden van hun uitvinding, durft Neil niet te zeggen. ‘We hebben vertrouwen in ons product. Bovendien zitten we niet stil en denken we alweer na over niet lek te krijgen oplossingen voor andere producten met banden, zoals kinderwagens en rolstoelen. We zien de toekomst in ieder geval zéker positief in.’
