De klas van Asis – Boing!
Lo Andela
Asis Aynan doceert aan de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening en schreef diverse boeken. Elke twee weken neemt hij je mee in zijn belevenissen, verwondering en plezier voor de klas. Deze week: nieuwe regels en ongemak.
Ik ben net als alle leraren op de wereld; een docent zonder klas, terwijl ik met collega’s overleg, studenten bel en online tentamens afneem, die ik thuis zo goed en zo kwaad als het gaat nakijk. Zo goed en zo kwaad als het gaat, moet trouwens wel de meest gebruikte uitdrukking zijn in deze covidtijd.
Luister je deze column liever? Asis leest hem zelf aan je voor.
Het allermooiste aan het docentenvak is lesgeven en dat is nu verboden. Iedereen die verkondigt dat onderwijs via podcast, videobellen, app, of welke tinderachtige setting zinvol is en werkt, weet dat het woorden tegen beter weten in zijn.
Als ik iets van de thuisisolatieweken heb geleerd, is het dat de magie van kennisoverdracht in een ruimte gebeurt waar je lijfelijk aanwezig bent. Al het andere is Pepsi en 3es*.
Een ander inzicht is dat er twee soorten onderwijsmensen zijn. De ene gaat in de overdrive en stort zich als een bezetene, die op de hielen wordt gezeten door het coronavirus, op zijn werk.
De groep, waar ik toebehoor, kan maar moeilijk een groot deel van ons werkende leven nog serieus nemen
De andere groep, waar ik toebehoor, kan maar moeilijk een groot deel van ons werkende leven nog serieus nemen. Ik weet dat in gewone tijden mensen sterven, er oorlogen zijn en drama’s plaatsvinden. Maar toch. Momenteel leef ik in thuisisolatie en hoor ik dat de ic’s het niet meer aan kunnen, dat er gigantische stijgingen van het een en megadalingen van het ander zijn en ondertussen hoopt alles in mij dat het virus het dorp in de Rif waar ik verwekt ben nooit bereikt. Die wens heb ik ook voor al die oorden waar geen medische zorg bestaat.
In dit moderne, schatrijke oord fietste ik naar de hogeschool om een tentamen dat de studenten online maakten te printen. Op de locatie Wibauthuis was provisorisch een balie ingericht waar je je moet in- en uitschrijven. Na het eindeloze uitdraaien, fietste ik naar de supermarkt. Een klant kwam vast te zitten tussen de twee poortjes bij de ingang, ze klapten niet meer open. Een sukkel schoot te hulp. Daarop liep de beveiliging er streng naartoe om hen op de anderhalve meter te wijzen. Toen gingen de poortjes open, dacht de redder in nood aan de anderhalve meter en de beveiliger kon niet meer op de rem. Het hele zooitje botste boing tegen elkaar.
Onze huidige samenleving in onze notendop: een hoop nieuwe regels, veel goede bedoelingen en eindeloos ongemak.
*Ik drink ook geen Coca-Cola.
