Passie: Deborah voelt zich vrij in de huid van een zeemeermin

28 februari 2020
Beeld:

Daniël Rommens

Geplaatst door
Heleen Gorris
Op
28 februari 2020

Waarvoor gaan HvA’ers écht door het vuur? Wat hebben ze over voor hun passie en wat moeten ze ervoor laten? Vandaag Deborah Mellenbergh (27, Amfi), die als zeemeermin door het water beweegt.

‘Bevrijd. Dat is hoe ik me voel als ik aan het mermaiden ben. Ik ben iemand die graag tegen de stroom in zwemt. Dat komt in het mermaidenMermaiden is het verkleden en zwemmen als zeemeermin, met een staart en een vin. helemaal tot uiting.’

 

‘Vijf jaar geleden was er een hele hype rond mermaiden. Ik zag online allemaal video’s voorbijkomen en dacht: wauw, dat wil ik ook proberen. Ik ben toen online gaan zoeken, en kwam in een Nederlandse mermaidcommunity terecht. We hebben een Facebook-groep met ongeveer vierhonderd leden, waarvan er honderd actief zijn. Een kleine gemeenschap dus.’

Beeld: Daniël Rommens

Anders zwemmen

‘Ik ben vijf jaar geleden begonnen met de sport monovinzwemmen. Dan ga je echt trainen om met een staart en vin zo snel mogelijk te kunnen zwemmen. Jaarlijks zijn er kampioenschappen, maar daar heb ik zelf nooit aan meegedaan.’

 

‘Omdat ik voor wekelijkse trainingen geen tijd meer had, vanwege Amfi, ben ik me meer gaan verdiepen in het mermaiden. Dat doe ik als het qua tijd uitkomt. Bij mermaiden gaat het er om dat je echt in de huid van een zeemeermin kruipt. Dan probeer je bijvoorbeeld zo sierlijk mogelijk te zwemmen.’

 

‘Er zijn ook professionele zeemeerminnen, die hebben een siliconenstaart met schubben en een vin die twintig kilo weegt en een paar duizend euro kost. Ik heb dat niet, maar ik heb mijn vinnen wel zelf gemaakt. De stof heb ik gekocht op een markt in Japan en de vin heb ik online besteld. Dat kostte ongeveer honderd euro.’

Beeld: Daniël Rommens

‘Het leuke van mermaiden vind ik het ontmoeten van nieuwe mensen. Ik heb een paar meiden leren kennen tijdens de lessen en daar zwem ik soms mee. In de Facebook-groep plaatsen mensen die ik niet ken ook vaak berichten met de vraag wie er zin hebben om mee te gaan zwemmen.’

 

‘Onze favoriete plek om te gaan zwemmen is een bad in België. Daar hebben ze een soort onderwaterland gemaakt met planten en schelpen, waar wij heel goed tussen passen. Als we met een groep gaan zwemmen, nemen we een onderwatercamera mee om mooi beeld te maken.’

‘Je moet als mermaid heel anders zwemmen. Meer met je knieën en heupen’

Niet welkom

‘Ook voor de veiligheid is het belangrijk om met meerdere mensen tegelijk te mermaiden. Je kunt je voorstellen dat als je benen bij elkaar zitten, je heel anders moet zwemmen dan dat je gewend bent. Meer met je knieën en heupen. Dat heb je niet zo maar onder de knie. De eerste paar keer zink je gewoon naar de bodem.’

 

‘We zijn daarom in veel zwembaden niet welkom, zeker toen het mermaiden net opkwam. Als we een zwembad belden, kregen we te horen dat we niet mochten komen, want: “We weten niet hoe we jullie moeten redden als jullie verdrinken’’.’ Ik woonde destijds in Lelystad, en Hoorn was de dichtstbijzijnde plek waar we konden zwemmen. Dat is een uur rijden.’

Beeld: Daniël Rommens

‘Van dat heen en weer rijden hadden mijn ouders op een gegeven moment ook wel genoeg. Dan reden ze een uur heen, wachtten ze een uur en dan weer een uur terug. Ze waren overigens niet verbaasd toen ik begon met mermaiden. Ik ben altijd een beetje alternatief geweest, ging bijvoorbeeld in knalroze jurkjes naar de middelbare school. Deborah heeft weer wat nieuws, dachten ze.’

‘We ontvangen in onze Facebook-groep berichten van mannen die seksuele verzoeken doen’

Even voelen

‘De reacties op mermaids zijn heel verschillend. Mermaiden wordt op de een of andere manier gekoppeld aan seks en porno. We ontvangen in onze Facebook-groep berichten van mannen die seksuele verzoeken doen.’

 

‘In het zwembad zijn het vaak ouderen die baantjes aan het trekken zijn en erg nieuwsgierig en aangenaam verrast zijn als ze ons zien. “Mogen we even aan je staart voelen?’’, vragen ze dan.’

 

Beeld: Daniël Rommens

‘Deze zomer ben ik met een groepje mermaids gaan zwemmen in de haven van Lelystad. Dat zwemmen in open water is toch het mooist. Zeker toen twee jonge meisjes op het strandje ons zagen, en door het dolle naar hun moeders riepen: ‘‘Kijk! Zeemeerminnen!’’’

 

‘Mensen denken soms dat het bij mermaiden allemaal gaat om het opmaken en het uiterlijk, als een soort missverkiezing. Maar dat is niet waar. Je hoeft niet mooi te zijn om te mermaiden. Iedereen kan meedoen, dat vind ik er zo mooi aan.’