Julia juicht - Klagen over studenten is niet zo netjes, Asis
Daniël Rommens
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (18) dit jaar voor het eerst naar de HvA om te studeren. Grote stad, wennen aan het studentenleven en af en toe kritiek incasseren van een schrijvende docent. Deze week geeft ze antwoord op die kritiek.
Ik weet niet of jullie het al meegekregen hebben, maar columnist Asis Aynan heeft in zijn laatste column van 2019 de HvA-student geroast. Nu daagt hij mij uit hetzelfde te doen bij docenten. Een gevaarlijke zet, Asis.
Luister je liever naar deze column? Julia leest hem zelf aan je voor. (De tekst loopt door onder de player.)
Ik zal beginnen met het ontkrachten van zijn argumenten. Zo leg ik mijn telefoon echt wel weg bij een belangrijke les. Maar als ik me bevind in een les waar een docent saai staat te vertellen, of iets staat te vertellen wat ik al weet, wat moet ik dan doen? Anderhalf uur blijven luisteren? No thanks. Eigenlijk is je telefoon pakken (of je oortjes inhebben) een soort feedback naar de docent. Als een docent interessant lesgeeft valt dat telefoongebruik best mee.
Daarnaast hoor je altijd de uitspraak: ‘Je zit hier voor jezelf’. Oké, als ik niet op wil letten dan mag ik dat toch zelf weten? Misschien zit ik wel belangrijke mailtjes te versturen op mijn telefoon. Als het echt zo voor jezelf zou zijn, zou ik me namelijk per direct willen uitschrijven voor de SLB-lessen. ‘Hoe voelde het toen je bezig was met je doel te bereiken’, alsof ik bij een psycholoog zit.
Wij studenten hebben onze prioriteiten gewoon op orde, dat kun je over sommige docenten niet zeggen
En als er dan zoiets als ‘het kwaliteitenspel’ uit de kast wordt getrokken wil ik al helemaal in de trein naar Brabant stappen. Al zou ik er maar al te graag een aantal docenten naartoe sturen. Zo kun je tien jaar dezelfde feedback krijgen en er alsnog niks mee doen, want ‘dat is mijn manier van lesgeven’, maar ik vind het dan wel raar dat je studenten constant laat reflecteren.
Het probleem van selfies in de klas snap ik al helemáál niet. Gratis publiciteit voor jouw lessen, voor de Hogeschool van Amsterdam, hoe moeten studenten nog meer hun waardering laten zien?! De foto met #studying die naar al je vriendinnen gaat waarbij je eruitziet alsof je aan het sterven bent van de griep, of waarbij je er energiek uitziet? Het is maar hoe je wil dat jouw lessen worden beschouwd.
Daarnaast moet je beseffen: de mensen die in de les nog hun make-up gaan doen zijn meestal naar jouw les geracet en hadden hierdoor geen tijd meer voor hun make-up. De prioriteit lag die ochtend bij jouw lessen. Klagen hierover is niet zo netjes, Asis.
Wij studenten hebben onze prioriteiten gewoon op orde, dat kun je over sommige docenten niet zeggen. Tien lessen vol met theorie over begrippen die ik ook thuis kan opzoeken, met uiteindelijk een vaardighedentoets over een Adobeprogramma waar ik echt geen bal van begrijp. Maar geen zorgen, de modulehandleiding helpt je er vast doorheen. Want zoals je bij de toets zult merken, staat daar alles in wat je moet weten. Niet dus.
De kiekjes van PowerPoint-presentaties zijn ook meer dan logisch. ‘De dia’s komen op Brightspace te staan’. Ja, VOLGENDE WEEK. Misschien heb ik deze informatie morgen al wel nodig. Dan kan ik toch niet wachten tot volgende week?
En nee, we fotograferen docenten er echt niet expres bij. Onze prioriteiten liggen bij het scherpstellen van de foto zodat we de tekst goed kunnen lezen in plaats van de docent zo onnozel mogelijk fotograferen. We zitten niet meer op de basisschool. Al denken sommige docenten dat wel. Een half uur praten over de doelstellingen van de les waarna we een uur te horen krijgen waarom dit interessant is en daarna naar huis kunnen omdat de lestijd op is, vind ik tijdverspilling. Het tempo mag af en toe toch echt wel wat hoger.
Goed, Asis. Ik hoop dat je zo een beter inzicht hebt gekregen in het studentenleven.
