‘De eeuwige nummer 22’: Sam maakte een docu over overleden voetballer Luciano
Still uit ‘In de geest van Luciano’
Anderhalve dag voordat profvoetballer Luciano van den Berg plotseling overleed, speelde de achtjarige Sam van der Loo een balletje met hem tijdens een wedstrijd van Telstar. Nu, vijftien jaar later, maakt Sam (23, Creative Business) een documentaire over ‘de eeuwige nummer 22’.
Sam komt uit een voetbalgezin. Zijn vader, afkomstig uit Westzaan, is enorm fan van eerstedivisieclub Telstar. Ook zijn moeder wil iedere wedstrijd zien. ‘Bij ons thuis is er nooit ruzie om de televisie.’ Zelf heeft hij een seizoenskaart bij Ajax, maar dankzij zijn vader juicht hij ook voor Telstar. ‘Het is een kleine club, een beetje het lelijke eendje van het Nederlands voetbal.’
Pupil van de week
Het was dan ook Sams vader die hem in 2005 opgaf om ‘pupil van de week’ bij Telstar te worden. ‘Dan werd er een leuke dag voor je georganiseerd, mocht je een balletje trappen met de spelers.’ Toen hij na maanden eindelijk aan de beurt was, tijdens een thuiswedstrijd tegen FC Zwolle, koos Sam Misha Salden als zijn favoriete speler.
Maar de aanvoerder was gefocust op de wedstrijd van die avond, en had dus niet veel tijd voor de achtjarige Sam. Bankzitter Luciano van den Berg had dat wel. ‘Hij ontving mij echt, ik herinner me nog dat ik hem zo grappig vond. Toen ik een andere speler een panna gaf, heeft hij het daar de hele avond nog over gehad. Hij wilde me zelfvertrouwen geven.’
‘Toen ik ’s avonds thuis de beelden terugkeek, heb ik heel hard gehuild’
De trotse ouders van Sam namen de hele avond op met hun videorecorder. Beelden die later van grote waarde bleken. Anderhalve dag na de wedstrijd tegen FC Zwolle raakte Luciano betrokken bij een auto-ongeluk. Hij verloor de macht over het stuur, reed op een stilstaande auto, die met pech langs de weg stond. De 21-jarige verdediger was op slag dood.
Afstudeeropdracht
De herinnering aan Luciano heeft Sam nooit helemaal kunnen loslaten. ‘Mijn zus heeft het altijd over vakanties op Texel, terwijl ik me nauwelijks iets kan herinneren van mijn jeugd. Behalve die avond.’ Twee jaar geleden vond hij de videobanden van de wedstrijd Telstar - FC Zwolle, gemaakt door zijn ouders, terug. Sam was te zien in de catacomben onder het stadion. ‘Op een gegeven moment zei ik: wacht, die voorste speler heeft zijn trouwring nog om. Een paar seconden later zie je hem inderdaad teruglopen naar de kleedkamer om zijn ring terug te leggen. Zo helder kon ik mij alle details van die avond nog herinneren.’
Via een online gastenboek voor Luciano kwam Sam in contact met diens vader. Sam stuurde foto’s en video’s door. ‘Het waren misschien wel zijn laatste beelden.’ Zo kwam hij op het idee om een documentaire over Luciano te maken. Sam studeert Creative Business en werkt als online redacteur bij FOX Sports, maar had geen enkele ervaring met films maken. ‘Daardoor durfde ik niet goed en ging ik als afstudeeropdracht een website maken. Dat was makkelijk maar inhoudsloos, en na twee maanden dacht ik: wat ben ik eigenlijk aan het doen?’
Sam stelde zijn oorspronkelijke idee van een documentaire over Luciano voor bij regionale omroep NH. Ook daar was het verhaal over de jong overleden voetballer blijven hangen. NH gaf hem camera-apparatuur en een verslaggever mee, Sam deed de interviews.
Zo filmden ze bij de ouders van Luciano, interviewden ze zijn beste vriend en de voormalig technisch directeur van Telstar. Iedereen sprak lovend over hem. ‘Dat verbaasde me nog het meest, dat het iedereen vijftien jaar later nog zo kon raken.’ Zo vertelt voormalig technisch directeur Toon Beijer dat hij een aantal jaar geleden een racefiets kocht. Pas bij thuiskomst zag hij de merknaam Luciano op het zadel staan. Na een tijd heeft hij de fiets weg moeten doen: het verdriet om Luciano was te groot.
Huilend in de studio
‘Tijdens de gesprekken zat ik in mijn rol als interviewer. Als iemand dan in huilen uitbarst huil je niet mee, want dan verpest je het geluid. Soms keek ik naar mijn blaadje met vragen uit ongemak. Maar als ik ‘s avonds thuis kwam en de beelden terugkeek, huilde ik heel hard. Ik keek dan niet meer als interviewer, maar als mens.’
Het beeld van Luciano dat Sam op achtjarige leeftijd had, kwam door het maken van de film niet in gevaar. ‘Sterker nog: het is alleen maar bevestigd. Zo grappig en vrolijk als ik hem mij herinnerde, zo herinnerde iedereen die dichtbij hem stond hem ook. Als een jongen met een eeuwige glimlach.’
Of Sam verder gaat met het maken van documentaires weet hij niet. ‘Ik heb zo veel ervaringen opgedaan het afgelopen halfjaar. Het was best overweldigend, ik heb wekenlang alleen maar naar huilende mensen gekeken. Vaak zat ik met tranen in mijn ogen beelden te monteren. Ik heb net een vakantie naar Panama geboekt, want ik moet er even uit.’ Met sportjournalistiek gaat Sam in ieder geval verder. ‘Ik zou niet iedere dag zoiets emotioneels kunnen maken, maar met sport ben ik altijd bezig. Dat is de mooiste bijzaak die er is.’
De documentaire ‘In de geest van Luciano’ van Sam van der Loo is hieronder te bekijken.
