Julia juicht - maar ze is niet de nieuwe Beyoncé
Daniël Rommens
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (18) dit jaar voor het eerst naar de HvA om te studeren. Grote stad, lange treinreis, wennen aan het studentenleven; Julia schrijft het allemaal op. Dit keer: een verloren zangcarrière.
Ik zat vroeger in een bandje. Op een gegeven moment zei een bandlid tegen me: ‘Julia, je wordt geen nieuwe Beyoncé. Waarom doen we dit nog, eigenlijk. De kans dat we beroemd worden is zo klein.’ Alsof je Beyoncé moet zijn om met plezier muziek te maken. Dat vind ik echt heel erg raar. Al geloofde ik dit natuurlijk meteen. Zo ging ik elk jaar in september naar de studio om een liedje op te nemen. Online zetten deed ik niet, want ik ben inderdaad niet de nieuwe Beyoncé, wat iedereen blijkbaar wel van je verwacht als je een zangcarrière hebt.
De laatste paar keren ben ik sowieso niet meer naar de studio gegaan. Als ik toch niet de nieuwe Beyoncé ben, waarom zou ik dan überhaupt mijn geld uitgeven aan een liedje dat niet online komt?
Maar mijn zangcarrière ging pas echt de mist in bij de jaarlijkse kerstoptredens. Eindelijk durfde ik heel de school mijn stem te laten horen. Heerlijk in het examenjaar, als ik het optreden zou verpesten dan zag ik die mensen toch nooit meer. Ik mocht All I Want For Christmas zingen (ja, dit kan ik zuiver!). Helaas werd ik de dag voor het optreden ziek, kreeg ik een keelontsteking en er ook maar meteen Pfeiffer achteraan. Een half jaar kon ik niet zingen. Het enige wat ik op dat moment dacht, was: dit is een teken van het universum om mij nooit meer op een podium neer te zetten.
Bij het naar huis fietsen droom ik nog steeds bij ieder liedje van Queen dat ik op het podium sta
Al jaren zag ik mezelf op de Herman Brood Academie zitten. Ik heb me daar ook voor aangemeld, maar ik had niet genoeg ballen om auditie te doen. Wat nou als ze verwachten dat ik de nieuwe Beyoncé ben, dat is echt een afgang! Of dat ik al drie hits de wereld in heb gebracht. Die gedachte gaf me zo veel stress, dat ik maar voor Creative Business ben gegaan.
Het universum heeft dus besloten: Julia’s zangcarrière is per direct afgelopen. Prima, al had het universum mij dit wel iets eerder mogen melden. Had ik net honderdvijftig euro uitgegeven aan een microfoon en andere fancy zangspullen om mijn optredens beter voor te bereiden. Die zooi kon ik nu weggooien. Af en toe, als mijn ouders niet thuis zijn, zing ik wel met microfoon. Maar dan wel op volume nul komma drie, om er zeker van te zijn er niemand lastig mee te vallen.
Maar tijdens het naar huis fietsen droom ik nog steeds bij ieder liedje van Queen dat ik op het podium sta. Dan zing ik Bohemian Rhapsody luidkeels mee en hoop ik ook dat Marco Borsato in de sloot ligt en mijn zangkunsten hoort, zodat ik word gescout voor The Voice Of Holland. Dat is helaas nog nooit voorgekomen, maar misschien komt dat nog. Ik ga namelijk echt geen auditie doen.
