Student op de kieslijst: Achraf El Johari
Flora Woudstra
Zou jij dingen willen veranderen in je stad of dorp? Vijf HvA’ers wel, dus stelden ze zich kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen. In aanloop naar die verkiezingen van 21 maart stellen we er elke dag één aan je voor. Vandaag: Achraf El Johari (21, hbo-rechten), nummer 8 voor Denk in Amsterdam.
Achraf, waarom wilde jij je kandidaat stellen?
‘Ik ben heel activistisch ingesteld. Ik heb activistengroepen opgezet en gesteund. Zo was ik bestuurslid bij Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina, een organisatie actief op de VU. Ik was ook lid van het Nederlands Palestina Komitee. Maar ik vond dat ik de stap moest maken om de politiek in te gaan en dat idealisme te vertalen naar de praktijk.’
Wat voor een idealisme heb je het dan over?
‘Het willen aanpakken van racisme en discriminatie op de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld. Dat is een groot probleem, ook in Amsterdam, al zou je het niet zeggen. De autochtone Nederlandse jeugd heeft een werkeloosheid van 6 procent onder afgestudeerden. Bij jeugd met een Marokkaanse achtergrond loopt dat op tot 21 procent onder afgestudeerden. Dan zeggen dat ze moeten integreren, maar ik vind dat die fase van integratie voorbij is. Er moet sprake zijn van acceptatie en dat begint bij de arbeidsmarkt.’
‘Sinds Denk voel ik me vertegenwoordigd in de politiek’
Je komt dus graag op voor mensen met een migratieachtergrond. Was dat de reden dat je koos voor Denk?
‘Ik heb me sowieso eerst geörienteerd en gekeken naar alle partijen. Ik kan me goed vinden in de toon die Denk zet in de Tweede Kamer op onderwerpen als antiracisme en buitenlandpolitiek. Daarnaast voelde ik me vroeger niet vertegenwoordigd in de politiek en sinds de komst van Denk wel.’
Hoe ging dat, lid worden van Denk?
‘Ik werd in 2016 lid en solliciteerde een half jaar geleden naar een plek op de kieslijst. Ik voerde een paar gesprekken en moest door een training heen. Ik leerde debatteren en over wat de gemeenteraad inhoudt. Nu ben ik nummer 8, dus blijkbaar zagen ze potentie in me. Dat is mooi.’
Plek 8 is niet superhoog. Heb je dan kans echt in de gemeenteraad te komen?
‘Ik denk in ieder geval dat er een grote kans is om in de Stadsdeelcommissie te komen voor Amsterdam-Oost, want daar ben ik lijsttrekker. Wat betreft de gemeenteraad, daar zou ik ongeveer tweeduizend stemmen voor moeten hebben. Het is niet onmogelijk, vooral omdat ik echt het geluid van de jongeren vertolk.’
‘Het is bijna onmogelijk om in Amsterdam te wonen als student’
Dat doe je op de HvA ook al, toch?
‘Klopt, ik zit in de Centrale Medezeggenschapsraad en ik ben voorzitter van de studenten- en medewerkerspartij HvASamen.’
Je hebt daardoor waarschijnlijk een goed idee van de problemen waar studenten tegenaan lopen.
‘Zeker. Het is bijvoorbeeld bijna onmogelijk om in Amsterdam te wonen als student. Ik loop zelf ook tegen problemen aan. Ik ga bijna afstuderen en heb nog geen recht op huurtoeslag. Dus ik kan sowieso geen huis vinden en ik moet vijftien jaar wachten op een sociale huurwoning. Ik zie dat ook bij kennissen en familie. Studenten en jongeren hebben het niet zo breed en de woningmarkt is voor hen het grootste probleem in de aankomende verkiezingen.’
Heb je het niet ontiegelijk druk met alles wat je doet?
‘Er zijn dagen dat ik rond middernacht thuiskom en zelfs nog niet ontbeten heb. Maar je moet het gewoon doen, als je het leuk vindt gaat het vanzelf. Je moet wel duidelijk prioriteiten stellen en ervoor zorgen dat je er vol voor kan gaan. Met mijn studie ben ik trouwens bijna klaar. De drukte zit hem vooral in werk, overleggen binnen Denk over het programma en de campagne, en andere Denk-leden ondersteunen in hun campagne. En natuurlijk de CMR.’
‘Er zijn dagen dat ik rond middernacht thuiskom en nog niet ontbeten heb’
Nog even over de CMR. Dinsdag spraken we Bram Buskoop, CMR-lid en nu SP-lijsttrekker in Purmerend. Gaat iedereen straks van de CMR door naar de politiek?
‘Haha, Bram is een goeie vriend van mij. Ik denk dat er wel een link is tussen de CMR en de politiek. We zijn betrokken, actieve burgers. En de CMR is superleuk. Het is heel dankbaar werk. Toen ik bijvoorbeeld op AT5 was met een interview over een CMR-voorstel om studentenhuisvesting op de Amstelcampus te bouwen, kreeg ik veel reacties. Mensen zeiden dat het tof was dat we dit voor hen deden en hun mening vertolkten. Dan voel ik me gewoon goed.’
‘Veel studenten hebben weinig vertrouwen in de politiek’
Wat een enthousiasme. Terwijl veel mensen van jouw leeftijd totaal niet geïnteresseerd zijn in de politiek. Hoe komt dat, denk je?
‘Misschien heeft het iets te maken met het kapitalisme, de moderne slavernij? Ze zijn bezig hun vaste lasten te betalen, zitten in de sleur van het leven. Dan heb je nergens zin meer in. Veel studenten hebben een burn-out of zijn depressief, daar is niet altijd aandacht voor.’
Denk je dat jongeren zich daarom niet hardmaken voor wat er beter kan?
‘Ja, ze zijn zich er niet van bewust dat het anders kan. Maar naast de studenten met burn-out of depressie heb je ook veel studenten die het gewoon niets boeit en die weinig vertrouwen hebben in de politiek. Dat is ook typerend voor de gemiddelde Amsterdammer.’
Wat veroorzaakt dat gebrek aan vertrouwen?
‘Sommige partijen gaan onrealistische samenwerkingen aan. Die gooien hun principes weg. Dan ben je als partij niet meer geloofwaardig en ben je net als de V&D: niemand wist meer waar de V&D precies voor stond. Het warenhuis had van alles maar blonk nergens in uit.’
Een heel andere vraag: heb je nog steun van medestudenten of docenten gehad?
‘Een heleboel studenten en medewerkers stuurden me berichten dat ze op me gaan stemmen. Dat ze normaal gesproken niet op Denk zouden stemmen, maar omdat ik het ben wel. Dat doet me goed.’
Zien we je straks in de Tweede Kamer?
‘Ik durf er nog niet over te dromen, ik zie wel waar de wind mij brengt.’
