Student op de kieslijst: Bram Buskoop
Flora Woudstra
Zou jij dingen willen veranderen in je stad of dorp? Vijf HvA’ers wel, dus stelden ze zich kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen. In aanloop naar die verkiezingen van 21 maart stellen we er elke dag één aan je voor. Vandaag: Bram Buskoop (22, lerarenopleiding maatschappijleer), nummer 1 voor de SP in Purmerend.
Je bent 22 en de lijsttrekker voor de SP, hoe kan dat?
‘Ik was vorig jaar kandidaat-Tweede Kamerlid namens de SP, op plek 29. Daarnaast studeer ik politicologie op de UvA en volg ik de lerarenopleiding maatschappijleer aan de HvA. Ook ben ik raadslid op de HvA; in de Centrale Medezeggenschapsraad en de faculteitsraad. Daar zet ik me in voor de belangen van studenten en medewerkers. Ik heb dus al veel ervaring. En bij de SP is het belangrijk dat je de buurt ingaat en weet wat er leeft. Dat je het programma niet alleen op papier kent, maar ook hoort wat er in je gemeente speelt. Dat heb ik het afgelopen jaar veel gedaan.’
Dus je bent al langer betrokken bij bestuurlijke dingen. Hoezo interesseert je dat zo?
‘Ik keek al jong naar het nieuws, samen met mijn vader. Vooral tijdens de economische crisis keken we veel. Toen had ik zoiets van: als je iets wilt veranderen, moet je er zelf mee aan de slag. Met die gedachte werd ik op mijn zestiende lid van de SP.’
Wat gebeurde er dan in de economische crisis, waardoor jij iets wilde veranderen?
‘Door de economische crisis kwamen er veel bezuinigingen. Die raakten vooral mensen die het al zwaar hadden. Huren die stegen, bezuinigingen op de zorg. Terwijl de winsten van bedrijven omhoog gingen. Dat vond ik oneerlijk, want de crisis is ontstaan door bedrijven, niet door mensen met een laag inkomen die gewoon hun werk doen.’
‘Mijn studies gaan me gelukkig redelijk makkelijk af’
Zie je zulke oneerlijkheid ook op de hogeschool?
‘Ik zie op de HvA dat sommige studenten zich niet altijd even goed thuis voelen. Dat kunnen internationale studenten zijn, maar ook studenten die hier zijn geboren en getogen. En door hogere collegegelden en het afschaffen van de basisbeurs krijgen steeds minder mensen de kans om in Amsterdam te studeren en ook in de buurt te wonen. Ik maak me er sterk voor dat iedereen kan studeren en ook normaal kan wonen zonder te veel te betalen.’
HvA-studie, UvA-studie, CMR, faculteitsraad, SP... Hoe combineer je dat allemaal?
‘Mijn studies gaan me gelukkig redelijk makkelijk af. Maatschappijleer en politicologie houden me al sinds mijn zestiende bezig, dus ik heb al voorkennis. Ik heb per week twaalf tot veertien uur college op de UvA, plus twintig tot dertig uur voorbereidingen voor college. Dinsdag is mijn medezeggenschapsdag, dan hou ik me met alle medezeggenschapszaken bezig. Elke zaterdag staan we met de SP op de markt, verkiezingstijd of niet, en gaan we de buurt in om mensen te vragen wat er bij hen speelt. Zondag werk ik bij de Gamma in Purmerend. En nu met de campagne organiseren we alles voor de SP in Purmerend. Mijn agenda is dus wel druk, ik ben van negen uur ‘s ochtends tot negen uur ‘s avonds bezig.’
‘Ik wil niet alleen maar afwachten wat de wethouders graag willen bespreken’
Denk je dat je de gemeenteraad aankan?
‘Zeker. In de medezeggenschapsraad maak ik ook afspraken over hoe ik bepaalde dingen aanpak. Ik zorg dan dat ik mijn mederaadsleden niet alleen overtuig, maar ook met ze kan samenwerken op bepaalde vlakken. Die ervaring zit er bij mij dus in.’
‘Ik zit straks niet in de raad om mezelf te vertegenwoordigen’
Hoe ga jij je opstellen in die gemeenteraad?
‘Eigen intiatieven nemen en die de raad in brengen. En niet alleen maar afwachten wat de wethouders graag willen bespreken. Ik wil ook zelf voorstellen schrijven naar aanleiding van wat ik hoor in de buurt en die in de raad bespreken. Je moet geen raadslid worden als je denkt: leuk, ik ben gekozen, nu luister ik niet meer naar wat je te zeggen hebt.’
Heb je nog een boodschap voor je kiezers?
‘Ik zit straks niet in de raad om mezelf te vertegenwoordigen. We moeten het voor elkaar en met elkaar doen. Ik wil geen individualisme meer; dat iedereen het zelf moet uitzoeken, maar juist een samenleving waarin we problemen samen aanpakken. Zoals zorgen voor betaalbare woningen. Dat de gemeente niet zegt dat je het zelf moet uitzoeken, maar actief mensen helpt.’
