Julia juicht - Vergeet je hakken: rennen voor een stoeltje
Daniël Rommens
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (18) dit jaar voor het eerst naar de HvA om te studeren. Grote stad, lange treinreis, wennen aan het studentenleven; Julia schrijft het allemaal op. Dit keer: rennen of je leven er vanaf hangt.
Elke les begint met een presentielijst. Nu al een hekel aan. Totaal inefficiënt ook. Onze klas bestaat uit 38 studenten, gaan ze die 38 studenten een voor een opnoemen waar ze een dikke twintig minuten mee bezig zijn. Namen worden verkeerd uitgesproken, mensen letten niet op en uiteindelijk kunnen ze die lijst wel drie keer doornemen om er zeker van te zijn wie er nou wel en niet aanwezig is. En uiteindelijk hóéf je niet eens present te zijn om je studiepunten te bemachtigen.
Luister je liever naar deze column? Julia leest hem zelf voor.
Hakken dragen kun je wel vergeten, trek je hardloopschoenen maar aan. Je moet elke les rennen voor een zitplek. Wat je in de brugklas werd afgeleerd; waar je zelfs om werd uitgelachen, is nu de enige manier van overleven: rennen. Ren naar dat lokaal of je leven ervan af hangt, anders mag je lekker anderhalf uur staan. Nu sta ik iedere ochtend al anderhalf uur in de trein, omdat ik in de spits reis. Krijg ik dit er ook nog bij.
Lekker alle belangrijke aantekeningen kwijt en met volle paniek het weekend in
En dan de lift. Hoe chill is een lift? Althans, dat dacht ik. Het duurt veel te lang voordat hij opengaat en tegen de tijd dat dat gebeurt, had je met de trap al minstens drie keer op en neer kunnen zijn. Just saying.
Dan heb je nog die boekenlijst. Heb ik net 300 euro uitgegeven aan boeken, kom ik er bij het vak Storytelling achter dat je een of andere reader nodig hebt. Waarom dat nou weer? Nu heb ik dus mijn maandelijkse DUO uitgegeven aan boeken die ik uiteindelijk niet gebruik. Wil ik die reader bestellen, herkent de HvA-shop mijn postcode niet eens. Nee, HvA, niet iedereen woont in Amsterdam. Sommige mensen komen uit dorpjes zoals Liempde, waar niemand ooit van gehoord heeft, maar wij willen ook post ontvangen!
Precies in deze week knalt natuurlijk ook mijn jaarlijkse licentie van Office eruit. Lekker alle belangrijke aantekeningen kwijt en met volle paniek het weekend in. Zelfs onze kat kan het niet meer aan. Die is deze week mishandeld door de dierenarts en zit nu flink aan de antibiotica. Ik overzie het nu al niet meer. Zucht.
