Passie: Nanna strijdt tegen zichzelf en de elementen op de golfbaan
Esra Can
Waarvoor gaan HvA’ers écht door het vuur? Wat hebben ze over voor hun passie en wat moeten ze ervoor laten? Vandaag docent sportmarketing Nanna van Ginhoven (Johan Cruyff Academy) die van haar werk – golf – haar hobby maakte.
Ze doet een zwart petje op, pakt een spierwitte golfbal uit haar tas en plaatst die zorgvuldig op de afslagplaats. Nanna van Ginhoven staat op de eerste hole van Golfbaan Anderstein in Maarsbergen. Ze zwaait haar golfclub naar achteren, brengt hem tot stilstand boven haar hoofd en geeft de bal een mep. ‘Wat een lekker geluid hè? Zou het goed doen als ringtone op mijn telefoon.’
Golluf
Met een speciaal handdoekje veegt Nanna de club zorgvuldig schoon en loopt achter haar bal aan. De omgeving is idyllisch: strak gemaaid gras met daaromheen naaldbossen, water en uitgestrekte stukken heide. Om ons heen verschijnen – op donderdagochtend – steeds meer golfers met glimmende nieuwe clubs en roze polo’s.
Van Ginhoven steekt duidelijk hoorbaar een doe-maar-gewoon-pleidooi af: ‘Ja, ik zeg wel gewoon golluf en niet golf. Hier in Nederland doen we er allemaal zo speciaal over, maar in heel veel landen is het gewoon een volkssport. Een buitensport als wandelen of klimmen.’
‘En vroeger was het nog erger. Toen ik begon te spelen was het eigenlijk heel vreemd dat je als dame ging golfen.’ Van Ginhoven werd professioneel golfer in 1986. Ze speelde internationale toernooien, gaf les en runde een golfwinkel en -school op golfclub Waterland in Amsterdam. ‘Mijn ex-man en ik wilden dat altijd heel laagdrempelig houden, zodat het hier ook een volkssport kon worden. Op Waterland zag je dan ook echt alles door elkaar lopen. Van timmerman tot CEO.’
Heel bekend
Doordat we interviewen en spelen tegelijk, worden we bij de derde hole ingehaald door andere spelers. De etiquette op de golfbaan is dat je snellere spelers voorlaat, dus we wachten halverwege de baan, naast de plek waar onze ballen landden.
‘Word je gefilmd?’, vraagt een dame die haar golfclubs op een driewieler voortduwt.
‘Ja.’
‘Is dat omdat je heel bekend bent of zo?’
‘Nou, misschien word ik het nu.’
De schrijver van dit stuk speelt zelf ook een balletje mee – op beginnersniveau weliswaar. Dat maakt Van Ginhoven niets uit. ‘Zie het als een praktijkles,’ zegt ze. ‘Probeer je swing wat langer te maken, dan heb je meer tijd om de bal te raken.’
‘Ik was eigenlijk een beetje klaar met golf. Ik wilde iets anders’
Een paar slagen en enkele honderden meters verder denkt Van Ginhoven hardop: ‘Ik had er eigenlijk nooit op deze manier naar gekeken, maar lesgeven is altijd een grote passie van mij geweest.’
‘In de tijd op Waterland hadden we echt iets moois opgebouwd, totdat de eigenaar van Waterland de boel van ons overnam’, vertelt Van Ginhoven. ‘Dat ging op een niet-leuke manier en daarna was ik eigenlijk een beetje klaar met golf. Ik wilde iets anders en ben uiteindelijk aan de Johan Cruyff Academy (JCA)De Johan Cruyff Academy is een opleiding speciaal voor topsporters. Het is onderdeel van de Faculteit Business & Economie op de HvA. gaan studeren.’
‘Dat omscholen was echt heftig. Ik hoefde destijds maar op een golfbaan aan te komen en dan gingen er mensen met me meelopen. Ik was de vijfde vrouwelijke professional en met één belletje kreeg ik van alles geregeld. Maar in de marketing en het onderwijs had ik helemaal geen netwerk. Je bent ineens helemaal niemand meer,’ vertelt Van Ginhoven. ‘Ik realiseerde me dat ineens, maar tegelijkertijd was het ook wel fijn dat er even niet zo op me werd gelet.’
‘Ik ben heel streng voor mezelf. Golf is een soort strijd tegen je eigen tekortkomingen’
Later ging Van Ginhoven lesgeven bij JCA en deed ze een onderwijskundige master op de universiteit. ‘Ik geef nu colleges marktonderzoek. Had je tegen mijn ouders moeten zeggen. Die stuurden me destijds naar de secretaresse-opleiding, zodat ik dan in ieder geval een vak had geleerd,’ lacht ze. ‘“En ach, laat dat kind maar sporten”, dachten ze.’
Oorlog
Het golfen stond jarenlang op een laag pitje, totdat een collega-golfer Van Ginhoven uitdaagde om met hem samen aan toernooien mee te gaan doen. ‘Toen ik weer ging trainen, kwam ik erachter dat de herhaling van bewegingen heel ontspannend was voor me. Ik heb jarenlang geen hobby kunnen vinden, maar golf bleek er een te zijn geworden.’
‘Al is het soms wel een soort oorlog hoor. Ik ben heel streng voor mezelf als ik speel. Het is een soort strijd tegen je eigen tekortkomingen en tegen de elementen,’ vult Van Ginhoven aan. ‘Maar tegelijkertijd brengt het een soort rust. Mindfulness.’
We zijn intussen helemaal achter op de golfbaan. Tussen hoge naaldbomen ligt de green van een van de moeilijkste holes van de baan. Van Ginhovens bal ligt op een heuveltje. ‘Heel moeilijk dit’, mompelt ze en ze kijkt van alle kanten hoe ze de bal moet spelen. Ze geeft een tikje tegen de bal en het gaat mis: de bal rolt veel te ver naar rechts.
Is golf nu echt een passie? ‘Het is een haat-liefdeverhouding.’
