Studeren in een doodstil schoolgebouw: ontmoet de ‘lone wolfs’ van de HvA
Kyrie Stuij
Terwijl de meeste studenten nog herstellen van hun Koningsdagkater of genieten van de vakantie, bezoekt een enkeling speciaal de Amstelcampus om te studeren in een verlaten gebouw. ‘Normaal zoek ik twintig minuten naar een vrije studieplek, nu kan ik gelijk gaan zitten.’
De stofzuiger in de hoek. Een verlichte werkkamer in een verder donkere gang. Het lege zakje Twix op de kantinetafel: het zijn de enige tekenen van leven in het Kohnstammhuis. Nu de meivakantie is begonnen, is de Amstelcampus stiller dan ooit. Maar wie goed kijkt, treft hier en daar een lone wolf: studenten en medewerkers die juist profiteren van de overdaad aan ruimte.
‘Helaas zijn er geen warme broodjes, maar de stilte is perfect’
De 23-jarige student International Business and Languages Nikita Cretu heeft het rijk voor hem alleen. Met zijn laptop opengeslagen zit hij aan een van de honderd lege tafels in de kantine van het Wibauthuis. Vakantie? Daar doet hij niet aan als ondernemer. Naast student is hij namelijk eigenaar van een startup en dan is er ook deze week nog genoeg te doen. ‘Voor mij is dit een fijne periode op de HvA. De stilte is perfect om mijn werk in alle concentratie af te krijgen. Het enige nadeel is dat de kantine geen warme broodjes serveert, maar gelukkig is de supermarkt om de hoek nog open.’
‘Samen houden we het hier wel uit’
Een aantal croissantjes, een paar flinke bekers koffie en een zak snoepjes voor de nodige suikerpiek. Studiegenoten Merle, Kiki, Mirka, Carmen en Heleen hebben goed ingeslagen om hun studiedag in de vakantie iets leuker te maken. Ze werken aan schoolopdrachten voor de Universitaire Pabo, een opleiding in samenwerking met de Universiteit van Amsterdam. En laat de UvA in tegenstelling tot de HvA nou nèt geen vakantie hebben. ‘Ja, vanochtend was het wel zwaar’, vertelt Mirka lachend. ‘Maar in onze groepsapp hebben we elkaar gemotiveerd om toch te komen en onze opdrachten af te maken.’ Het maakt studeren in de vakantie net even leuker, vindt Carmen. ‘Zo kunnen we tussendoor kletsen en lachen. Samen houden we het hier wel uit.’
‘In deze periode krijgen we andere klussen af’
In een verlaten Kohnstammhuis valt Patricia Benedek van de servicebalie extra op. Normaal is ze continu in gesprek met studenten en medewerkers, maar deze week blijft het stil aan de balie. ‘Eigenlijk is dit wel een fijne periode. We komen nu toe aan klussen waar we normaal minder tijd voor hebben. We vullen de voorraad aan, kijken naar de planning, controleren of alles nog op orde is. Zelf heb ik nu bijvoorbeeld tijd om eindelijk alle getuigschriften per faculteit bij te werken.’ Toch kijkt Patricia ook uit naar het moment dat het rooster weer begint. ‘Ja, want ik mis de studenten wel, hoor! Dat blijven toch de leukste klanten.’
‘Normaal is het altijd zoeken naar een plek met stopcontact’
Als hij zou willen, zou de 20-jarige Michael Verdegaal languit op de werkplekken in het Theo Thijssenhuis kunnen liggen. Hij is de enige student in het verder verlaten schoolgebouw. De student Software Engineering is bezig met het herkansen van een aantal vakken en was daardoor minder bezig met het rooster. ‘Ik zat hier gisteren ook en vond het al zo stil. Pas toen realiseerde ik me dat het natuurlijk vakantie is.’ De roostervrije periode levert hem een groot voordeel op. ‘Normaal is het hier hartstikke druk. Ik ben dan wel twinig minuten aan het zoeken naar een studieplek met een stopcontact. Nu kon ik gewoon direct ergens gaan zitten.’
