Van de HvA naar Harvard: Naznin maakt haar Amerikaanse droom waar
HvanA
Naznin Musa mag naar Harvard
Naznin Musa is de naam. De student die op de HvA opkwam voor mantelzorgers en een diversiteitsprijs in de wacht sleepte, mag naar Harvard. HvanA spreekt haar over deze overstap naar een van ’s werelds meest prestigieuze universiteiten. ‘Ik ben mij ervan bewust hoe gevoelig alles daar nu ligt.’
Van harte gefeliciteerd. Harvard. Het klinkt grandioos, prestigieus, elitair bijna. Welk beeld heb jij erbij?
‘Ik snap de associaties. Voor mij voelde Harvard als iets dat heel ver weg stond, eerlijk gezegd als iets dat niet voor mij was weggelegd. Tegelijkertijd fantaseerde ik er al langer over. Eigenlijk al sinds ik klein ben. Ik wil het niet te veel op een voetstuk zetten, maar ik zie Harvard wel als een plek die deuren opent.’
Wat lijkt je er zo bijzonder aan?
‘Het is vooral een plek waar je mensen ontmoet van over heel de wereld. Veel internationale studenten, veel verschillende perspectieven… ik ga Human Development & Education studeren en dat wordt niet alleen inhoudelijk, maar ook sociaal verrijkend.’
‘Mijn ouders zeiden altijd: als jij nou heel erg je best doet, kun je later naar Cambridge, naar Oxford, naar Harvard…’
‘Ik ben nu al in contact met studenten die komend jaar beginnen. India, Madagaskar, Kyrgistan, ze komen werkelijk overal vandaan. Als je naar hun profielen kijkt, denk je soms wel: wauw. Wat een CV. Ze zijn super gemotiveerd en willen allemaal een bijdrage leveren aan een betere wereld. Goed, dat wil ik zelf het liefst ook.’
Waar komt die motivatie vandaan? Lang niet iedere HvA-student heeft dat.
‘Dat zat hem ook wel in ons gezin. Mijn ouders zeiden vaak: Naznin, als jij nou heel erg je best doet, dan is Cambridge, Oxford of Harvard haalbaar. Dus die internationale droom werd wel gestimuleerd en heeft altijd wel wat in mijn achterhoofd gezeten: studeren aan een universiteit van Nobelwinnaars, van voormalige presidenten, van president Obama…’
‘Mijn familie heeft mij altijd gestimuleerd het meeste uit mijn opleiding te halen. Dat was ook de reden dat mijn ouders besloten hier in Nederland te blijven: om mij en mijn zussen alle kansen te geven in het onderwijs.’
‘Ik weet hoe gevoelig alles nu ligt – voor politieke uitspraken leen ik mij dan ook niet’
‘Je best doen op school werd heel erg aangemoedigd. De afgelopen jaren was ik niet heel veel met prestigieuze universiteiten bezig. Maar toen ik deze opleiding aan Harvard voorbij zag komen dacht ik: niet geschoten is altijd mis. Nou, kijk nu eens.’
Je weet dat het weleens rustiger is geweest in Amerika. Zeker ook aan universiteiten, nu president Trump allerlei subsidies en beurzen intrekt. Toch liet jij – heel bewust – voor dit interview weten liever geen politieke uitspraken te willen doen.
‘Ik weet hoe gevoelig bepaalde onderwerpen momenteel liggen en hoe dat invloed kan hebben op internationale studenten zoals ik. En dus is het heel simpel: ik ben gewoon een student die daar onderwijs gaat volgen voor een bepaalde periode en die zich wil ontwikkelen. Voor politieke statements over de situatie leen ik mij nu liever niet.’
Beeld: Benne van de Woestijne | Naznin Musa
Ik snap het. Toch heeft het beleid van Trump wel degelijk invloed op mogelijke beurzen die je kunt krijgen als international. Maak je je daar geen zorgen over?
‘1 mei hoop ik te horen te krijgen of ik the Fulbright scholarship krijg. Die beurs staat nu onder druk, dat klopt. Sowieso is het een lastige beurs om te krijgen, hoor. Er zijn twintig kandidaten, slechts zes studenten maken er kans op. Het zorgt wel echt voor extra werk. Ik probeer zo goed mogelijk te kijken wat kan en welke beurzen er zijn. En ja, dat is best veel werk. Maar ik houd goede hoop dat het allemaal lukt.’
Studeren aan Harvard is een dure grap.
‘Dat kun je wel zeggen. Ze zeggen wel dat een jaar aan Harvard, inclusief levensonderhoud en huur, zo tegen de 100.000 euro kost.’
‘We klagen hier over de huurprijzen, maar laat me je vertellen: van kamers in Amerika krijg je pas echt een punthoofd. Gelukkig heb ik al een kamer gevonden waar ik best goedkoop terecht kan. Ik hoop hoe dan ook dat het studeren aan Harvard zich zal lenen. Links en rechts krijg ik het geld wel bij elkaar. Ik wil liever niet mijn hand ophouden, ik wil het zo veel mogelijk op eigen kracht doen. Zo zit ik ook in elkaar.’
Wil je uiteindelijk ook in Amerika blijven, eigenlijk?
‘Nee, dat denk ik niet. Ik voel me het meest verbonden met Nederland. Voor mij is Nederland juist the land of opportunity. Juist omdat er hier nog genoeg is wat beter kan, in het onderwijs, qua kansenongelijkheid, wil ik wat ik straks aan Harvard leer hier verder ontwikkelen. Wat ik uiteindelijk wil? Studentendecaan worden, bijvoorbeeld. Een fonds oprichten voor eerstegeneratiestudenten. Of iets heel anders. Een kinderboek schrijven. Ach, je weet hoe het gaat, de toekomst ligt open.’
Last but not least: hoe kijk je terug op je tijd aan de HvA?
‘Mensen kennen mij als kritisch, en natuurlijk ben ik niet over alles en iedereen te spreken. Maar eigenlijk ben ik heel positief als ik zo terugkijk. De HvA heeft mij écht gevormd. Niet alleen in de klas, ook daarbuiten. Ik heb hier mijn stem gevonden. Ik ben van nature ondernemend, maar kreeg op de HvA de mogelijkheden om dat uit te buiten, zoals via het platform voor medezeggenschappers. Ik heb les gekregen van goede docenten en vriendschappen gesloten. Als je dat allemaal op een rij zet, dan ben ik de HvA behoorlijk dankbaar.’
Geplaatst door
Eindredacteur bij HvanA. Ik volg en schrijf van alles en luister graag naar de verhalen die je te vertellen hebt. Tips voor zo’n goed verhaal op HvanA? Stuur een mailtje naar benne@hvana.nl.
