Lisa in alle Staten – een koekje van eigen deeg
Rosa Tromp
Lisa Wolkers
Het einde nadert… Creative Business-student Lisa Wolkers is aan haar laatste jaar als HvA’er begonnen. Deze keer wordt ze online afgebrand door een stelletje ‘haters’ en bijt ze terug. ‘Kunnen we met zijn allen niet gewoon eens wat liever doen op sociale media?’
Als professioneel TikTok-scroller en (toekomstig) mediaprofessional geef ik toe dat ik aardig wat tijd besteed aan sociale media. De ene keer kijk ik grappige video’s in mijn vrije tijd, de andere keer bedenk ik een plan om juist anderen ertoe te zetten mijn content te bekijken.
Maar daarnaast heb ik nog een derde hobby op dit gebied. Ik mag graag hevig discussiëren over de invloed van ons sociale mediagebruik op de mens én de ontwikkeling van jongeren. Dat is lang niet altijd positief, en deze keer ondervond ik zelf hoe negatief en gemeen mensen kunnen zijn op sociale media.
Ik had een grammaticafout gemaakt en nu werd ik in de comments uitgespuugd
Tijdens mijn stage ben ik de hele dag bezig met het schrijven van artikelen voor de website van een tijdschrift en vervolgens deel ik die dan ook op het Facebook-account. Na een stagedag, terwijl ik naar huis toe reis, check ik altijd de reacties nog even, benieuwd of iemand mijn artikel interessant vindt. Maar toen ik klikte op een van mijn artikelen, kreeg ik een brok in mijn keel.
Ik had een grammaticafout gemaakt – blijkbaar – en ik werd nu in de comments uitgespuugd; dat ik maar even ‘terug naar school moest’. Ik schaamde me diep. Ik ben juist altijd degene die anderen verbetert op hun taalvaardigheden en nu maakte ik zelf een domme fout. Nog meer schaamde ik mij voor het feit dat het me tóch raakte. Waarom boeit het mij eigenlijk wat een random vrouw van vijftigplus over mijn spelling vindt?
Maar ja, aan de andere kant, waarom boeit het haar zó veel om zulke nare dingen over mij te schrijven op Facebook? En als ik door comments scroll op sociale media, waarom boeit het zó veel mensen uit oudere generaties wat anderen doen met hun leven? Wie denk je wel niet dat je bent?
Als ik dan toch even een hele generatie over één kam mag scheren – dat wordt toch al zo vaak gedaan richting Gen Z’ers (we zouden lui zijn, niet tegen kritiek kunnen en niet weten hoe je een fax verstuurt) – is het nu tijd voor een koekje van eigen deeg. Ik vind het zorgbarend dat we, als we het hebben over cyberpesten of haatcomments, vaak alleen kijken naar de jongere generatie: basisschoolleerlingen en middelbare scholieren. Tuurlijk, er zit een kern van waarheid in en deze groep is ook het vatbaarst voor dit soort situaties.
Mogt ik tog een vautje hebben gemaakt, stuur me dan even een persoonluk meeltje
Maar haat – en dat heb ik het ook over racisme, discriminatie en pestgedrag – is geen aangeboren iets. Het is aangeleerd gedrag, wat vaak met de paplepel naar binnen wordt gegoten. Ik vind dat de oudere generatie, die zo vaak de behoefte heeft om hun zogenaamde ‘mening’ te delen op sociale media, zelf eens in de spiegel moet gaan kijken. Deze mensen zouden beter moeten weten.
Waarom vind je het nodig om nare berichten te verspreiden richtingen anderen, die je helemaal niet kent? Mensen die vaak nog jonger zijn ook. Vertel je dat dan trots tijdens het avondeten? Reageren je gezinsleden dan positief? Heeft niemand je ooit verteld dat dat niet kan?
De hamvraag: kunnen we met zijn allen gewoon niet iets liever doen op sociale media? Ik zeg altijd: ‘leven en laten leven’. Je hoeft je mening over iemand niet te uiten, je kan die ook gewoon voor je houden. En ja, ik sta natuurlijk altijd open voor kritiek. Dus mogt er tog noch een spellingsvaut in deze colum staan, dan mach jei mei alteit een meeltje stuuren.
Geplaatst door
Lisa Wolkers studeert Creative Business. Afgelopen zomer is ze de oceaan overgestoken voor een minor aan Syracuse University, in New York. Om de week schrijft ze een column voor HvanA over haar belevenissen.