Lisa in alle Staten – dáárom stoppen studenten dus in hun laatste jaar
Rosa Tromp
Lisa Wolkers
Het einde nadert… Creative Business-student Lisa Wolkers is aan haar laatste jaar als HvA’er begonnen. Dat laatste jaar begint haar inmiddels behoorlijk de strot uit te komen, schrijft ze drie maanden voor het einde. ‘Ik denk dat niemand hier begrijpt wat we daadwerkelijk aan het doen zijn.’
Ik begreep nooit waarom studenten in het laatste jaar stopten met hun opleiding. ‘Het zijn alleen de laatste loodjes,’ zei ik dan. ‘Nog een paar maanden, anders zijn al die jaren aan werk toch voor niks geweest?’
Als je twee jaar geleden tegen mij had gezegd dat ik het inmiddels wél begrijp, dan had ik je echt niet geloofd. Maar ik moet zeggen: inmiddels schrijf ik mezelf ook het liefste uit.
Elke opleiding heeft zo haar minpuntjes, maar de mijne tilt het wel naar een hoger niveau
‘Nog één stone, dan afstuderen’ is wat ik dagelijks zo’n tien keer tegen mezelf zeg. ‘Nog dertig punten, dat heb je zo gedaan.’ Maar makkelijk vind ik het niet. Want na vijf uur lang voor mij uit staren in de les, ellenlange artikelen lezen en voor de zoveelste keer experts contacteren voor een podcast waar niemand naar gaat luisteren, mag ik mij ook nog eens storten op het bedenken van een afstudeervraagstuk.
Het vervelende is dat ik, zoals in haast iedere andere fase van mijn studie tot dusver, ook ditmaal onderdeel van de eerste lichting ben. Wij zijn de eersten die het nieuwe afstuderen mogen uitproberen. Echt lekker loopt dat niet. Zo werd ons begin dit jaar toegelicht dat wij eigenlijk een ‘student journey’ hadden moeten bijhouden vanaf het derde jaar. Dus met terugwerkende kracht konden wij ons portfolio lekker gaan invullen.
Deze keer werd uitstelgedrag ook nog eens beloond, want sinds kort hebben ze een zogeheten ‘conversietabel’ gepubliceerd, waarin concreet staat uitgelegd welke producten uit iedere stone een goede bijdrage zijn aan je journey. Blij dat ik niet al was begonnen met klooien aan dat ding.
‘Wat leren we nou écht?’ vroeg ik. Een echte vraag was het niet
Als je trouwens de draad inmiddels kwijt bent door al deze gekke termen. Geen zorgen, je bent niet de enige. Ik denk eigenlijk dat geen een van mijn medestudenten daadwerkelijk begrijpt wat we nou precies aan het doen zijn.
Tijdens een les zei ik tegen een medestudent dat ik er gewoon compleet gefrustreerd en geïrriteerd van raak dat alles zo onduidelijk is en we constant maar bezig zijn met het maken van invulopdrachten. ‘Wat leren wij nou écht?’ zei ik. Een echte vraag was het niet. Meer een retorische opmerking die wij in de klas maar al te vaak tegen elkaar maken.
Van studenten van het mbo tot het wo hoor ik vergelijkbare verhalen, hoor. En zelfs mijn ouders – die tot voor kort nog aan een nieuwe opleiding begonnen – willen hun woorden niet vuil maken aan de huidige stand van zaken in het onderwijs. Iedere opleiding heeft wel haar minpuntjes. Maar soms denk ik dat mijn creatieve opleiding op de HvA het wel naar een hoger level tilt. Maar ja, we zitten ook niet voor niks op de slechtste hogeschool van Nederland.
Mijn klasgenoot sprak mij gelukkig wat moed in: ‘Je moet het gewoon doen. Niet te veel over nadenken en maar gewoon invullen.’ Ik denk dat ik dat de komende tijd maar moet doen, zoals ik al die jaren zei tegen andere afstudeerders. Ik ga gewoon iets in elkaar flansen en presenteren met een big smile op mijn gezicht. Het is niet alsof ik de afgelopen jaren iets anders heb gedaan.
Geplaatst door
Lisa Wolkers studeert Creative Business. Afgelopen zomer is ze de oceaan overgestoken voor een minor aan Syracuse University, in New York. Om de week schrijft ze een column voor HvanA over haar belevenissen.