Last van stress of werkdruk? Spar eens in een boksles in plaats van op kantoor
Iedere maandagavond verzamelt een groep vechtlustige medewerkers zich in de gymzaal op de Amstelcampus voor de door de HvA georganiseerde boksles. Redacteur Heleen deed een lesje mee. ‘Je leert elkaar op een andere manier kennen.’
‘Links links rechts!’ ‘Links rechts linkerhoek!’ ‘Rechtse directe leverstoot!’ De bokscombinaties vliegen je om de oren in de HvA-gymzaal op de Amstelcampus. De hoofden van de vijfentwintig HvA-medewerkers en mijzelf staan geconcentreerd en zijn al een beetje rood door de inspanning.
Eerlijk is eerlijk, ik moet weer even inkomen. Boksen is voor mij niet nieuw, want ik heb drie jaar lessen gevolgd. Maar de techniek is toch een beetje weggezakt. Na een intense warming-up vol squads en planking moet ik meteen aan het werk. Want ik sta tegenover niemand minder dan CMR-voorzitter en docent Paul Disco.
Gezond
Terwijl de stoten die we op elkaars handschoenen geven steeds soepeler en harder worden, vertelt Disco waarom hij meedoet. ‘Je leert je collega’s op een andere manier kennen. Ineens ben je allemaal in sportoutfit en bezig met iets dat je nog niet eerder hebt gedaan. Dat schept een band.’
Beeld: Daniël Rommens Beeld: Nina Bakker | Jopie Nooren
Dat is precies wat de HvA wil bereiken met deze sportcursussen. Organisator Roland Wessel: ‘Je wil de onderlinge banden versterken, en we hopen dat deze collega’s elkaar wat makkelijker opzoeken, ook tijdens het werk.’ Daarnaast is het ook gewoon praktisch. ‘Heerlijk! Meteen na je werkdag om de hoek sporten voor niets, en dan heb je daarna nog de hele avond om te relaxen.’
Het budget voor de cursus komt van HR, die medewerkers wil helpen gezonder te leven en werkdruk wil verminderen. Naast boksen kunnen HvA-medewerkers onder andere ook golfen, badmintonnen en zwemmen onder begeleiding van een sportleraar.
Gouden handschoenen
‘Handen hooghouden!’ Een grijnzende boksdocent met een baardje en glimmend gouden bokshandschoenen loopt tussen de tweetallen door en geeft aanwijzingen. Oud-topbokser Marc Gefferie runt een boksschool om de hoek van de Amstelcampus en beult iedere maandag de HvA’ers af.
Hij ziet absoluut vooruitgang sinds de lessen eind januari van start gingen. ‘Je moet zorgen dat cursisten niet bang worden om een klap op hun lichaam te krijgen. Daarom begin je altijd met elkaar lichte tikken in de buik of op de schouders te geven, om gewend te raken aan dat gevoel. Bij sommigen zag ik dat het lichaam op slot ging vanwege die angst, en dat het bewegen niet meer soepel ging. Maar dat is nu helemaal verdwenen.’
Oogcontact
Nu alle HvA’ers comfortabel op elkaar oefenen is het tijd voor een tegennatuurlijke maar heel belangrijke boksvaardigheid: je tegenstander altijd in de ogen blijven kijken. Gefferie: ‘Als je naar iemands handschoenen kijkt reageer je later, en heb je eerder een klap te pakken.’
‘Intens en intimiderend’, vindt Paul Disco het als hij probeert zijn ogen op mijn gezicht te houden in plaats van op mijn handschoenen. In tegenstelling tot zijn eigen verwachting slaat hij geen enkele keer mis. ‘Het is een beetje ongemakkelijk om elkaar een paar minuten aan te blijven kijken’, zegt hij lachend.
Na bijna een uur non-stop draaien, stoten, hoeken en death stares gaan de blikken steeds vaker naar de klok aan de wand. Maar Gefferie is nog niet klaar met ons. ‘Allemaal in twee rijen gaan staan!’ buldert hij door de zaal. Iedereen kreunt. Ik heb geen idee wat er gaat komen, maar dat kan niets goeds zijn.
‘Als je naar iemands handschoenen in plaats van ogen kijkt reageer je later, en heb je eerder een klap te pakken’
In een moordend tempo moeten beide rijen om de beurt de instructies van Gefferie opvolgen. Links direct! Rechtse hoek! Opstoot! Leverstoot! Er is nauwelijks tijd je arm terug te trekken. Met m’n handen op m’n knieën wil ik uit gaan hijgen, maar we zijn nog niet klaar. Nog tien push-ups en tien squads om het af te leren.
Roland Wessel en Paul Disco kunnen na de les nog steeds lachen. De bokslessen zijn volgens hen een succes. Wessel: ‘We willen kijken of we stootzakken en meer handschoenen kunnen regelen, zodat iedereen die nu op de wachtlijst staat mee kan doen. Want in deze gymzaal hebben we ruimte genoeg.’
