De intro: tijd van z’n leven voor de een, een domper voor de ander

Bregje Luyten (18, Toegepaste Psychologie) zit met een paar klasgenoten in de zon voor het Benno Premselahuis. Even bijkomen, want de kennismaking met haar klas een dag geleden vroeg flink wat energie. ‘Eerlijk? Het waren misschien wel té veel activiteiten. Van negen tot vijf zijn we bezig geweest: spelletjes in het Oosterpark, bubbelvoetbal, speeddaten, een speurtocht door ons nieuwe schoolgebouw, en daarna een stadswandeling. Ik was echt helemaal gesloopt.’

De zon schijnt op de Amstelcampus en overal zoeken plukjes eerstejaarsstudenten elkaar op. Campuscafé Fest draait duidelijk goede zaken. Het is een contrast met eerdere dagen deze introweek, toen de gebouwen over het algemeen net zo leeg waren als in het hoogtepunt van de coronacrisis.

Uit het Wibauthuis komt Robin Schellingerhout (21, HBO ICT) lopen. Zijn rugtas hangt nonchalant over een schouder. Hij ging die dag alleen naar binnen en staat aan het einde van de middag ook weer alleen buiten. De bingo, waarbij hij moest raden wie er uit zijn klas vegetarisch was, heeft niet tot nieuwe vrienden geleid. ‘Ach, voor mij hoeft het ook allemaal niet zo. Ik kom hier alleen om mijn diploma te halen.’

Het verschil in hoe studenten hun introductie beleven kan bijna niet groter. Studenten waren altijd al afhankelijk van welke activiteiten hun eigen opleiding organiseren, maar nu er ook geen algemene intro is van de HvA valt het contrast extra op. Twee jaar geleden wist iedereen precies waar het HvA-feestje was, dit jaar lopen studenten met een verdwaalde blik een gebouw binnen in de hoop dat het later duidelijk wordt wat ze eigenlijk moeten doen.

Dat werd goed zichtbaar in de Leeuwenburg, waar eerstejaarsstudenten in groepjes hun eigen festival mochten bouwen. Een probleem: er waren geen docenten of ouderejaars als begeleiding. Een klaslokaal waar studenten elkaar moesten opzoeken had op dat moment veel weg van de wachtruimte van een huisarts.

Dit jaar hoopten niet alleen de eerstejaarsstudenten op een intro. Ook de tweedejaars gingen uit van een inhaalintroductie, omdat zij vorig jaar door de coronacrisis amper op de campus zijn geweest. ‘Na maar vijf keer fysiek op de campus te zijn geweest, had ik wel echt op een knaller gehoopt dit jaar’, zegt tweedejaarsstudent Lisa Laan (18, Social Work), terwijl ze met klasgenoten aan een picknicktafel bij Fest zit. Dat is gelijk het leukste aan haar kennismaking, want daarvoor draaide het vooral om spelletjes en speeddaten. ‘Prima’, volgens Lisa, maar na een jaar thuisstudie niet wat ze had verwacht. Ook is er nog altijd een mysterie niet ontrafeld. ‘In de mail die we kregen stond dat we wandelschoenen aan moesten doen, maar we zijn nooit gaan wandelen. Geen idee waarom ik ze aan moest.’