Passie: Queeny June gaat nooit zonder bril de deur uit
Anne Posthuma
Waarvoor gaan HvA’ers écht door het vuur? Wat hebben ze over voor hun passie en wat moeten ze ervoor laten? Vandaag Queeny June Borgman (23, Voeding & Diëtetiek) die meer dan driehonderd brillen heeft.
‘Iedere ochtend sta ik voor de spiegel en kies ik een bril. Winter, zomer, regen of zon, ik draag een bril. Altijd. Hoe ik de keuze maak? De bril moet passen bij mijn schoenen en bij het jasje dat ik draag. Zonder mijn bril voel ik mij kaal en niet compleet. Het is een onderdeel van mijn identiteit.’
‘Mijn fascinatie voor brillen is begonnen in 2012. Mijn oudere zus is model en ze kwam vaak met brillen thuis. Zij is de verzameling eigenlijk begonnen en ik heb hem daarna overgenomen. Mijn zus heeft de helft van de verzameling meegenomen toen ze naar Amerika emigreerde.’
‘Als ik een keer geen bril draag herkennen mensen me soms zelfs niet’
Onherkenbaar
‘Mijn eerste bril was een groene zonnebril van de winkel Claire’s. Ik heb hem zo vaak gedragen dat-ie inmiddels niet meer groen, maar wit is. Toch zou ik hem nooit weg doen.’
‘Het maakt niet uit wat voor bril het is, ik zet hem op mijn hoofd. Normale brillen, zonnebrillen, feestbrillen. Ik heb zelfs een veiligheidsbril. Op mijn studie sta ik bekend als het meisje met de bril. Als ik een keer geen bril draag, herkennen mensen me soms zelf niet. ‘‘Er mist iets,’’ zeggen ze dan. En zo voel ik het zelf ook.’
‘Laatst had ik een bril op die aan de zijkanten van mijn hoofd knelde. Ik kreeg er hoofdpijn van. Dan hoop ik altijd maar dat ik een reservebril in mijn tas heb zitten. Want hij gaat niet af, dat voelt niet goed.’
(Tekst loopt door onder de video.)
‘In de les of tijdens stage zorgt mijn liefde voor brillen wel eens voor conflict. Ik moet hem van sommige docenten tijdens presentaties afzetten. Ze vinden het niet representatief. Net als mijn begeleider tijdens mijn stage bij een diëtistenpraktijk. Ik droeg op de eerste dag een bril met de tekst cross my heart, hope to die, stick a needle in my eye. Die bril moest af. Sindsdien weet ik waar ik een bepaalde bril wel of niet op mijn hoofd kan hebben.’
‘Na een toetsweek trakteer ik mezelf op een paar nieuwe brillen. Aan het eind van mijn laatste tentamen kan ik dan echt denken: Yes, ik ga lekker de tijd nemen om nieuwe brillen uit te zoeken. Maar ik koop geen brillen van tweehonderd of driehonderd euro. Mijn brillen zijn altijd tussen de vijf en de twintig euro. De honderdvijftig brillen die ik nu thuis heb liggen zijn tussen de zeshonderd en achthonderd euro waard.’
‘Na een toetsweek trakteer ik mijzelf op een paar nieuwe brillen’
‘Mijn familie vindt mijn passie tof. Ik run met hen een bedrijf in outletmode. Toen ik mijn propedeuse-uitreiking had kwam een docent een keer naar me toe en zei: ‘‘Dat is jouw moeder hè?’’. Ze had mijn moeder nog nooit gezien, maar herkende een van mijn brillen op haar hoofd.’
Shoppingmall
‘Als ik op festivals ben worden mijn brillen altijd wel even afgepakt en opgezet door iemand anders. Vooral de bril met glazen die op discoballen lijken vindt iedereen fantastisch. Ik heb ook een bril met een accu, die geeft licht. En een bril die muziek af kan spelen.’
‘De gekste plek waar ik een bril vandaan heb is een toilet in Amerika. Ik was in een shoppingmall in Utah, zat op de wc en zag ineens een bril liggen. Zal ik hem afgeven bij de receptie, heb ik nog gedacht. Maar ik vond hem mooi en heb hem meegenomen.’
‘Ik zou mijn brillen nooit wegdoen. Ik zou pissed zijn als iemand me zou vertellen dat ik nooit meer een bril mag dragen. Het zou een groot gemis zijn. Altijd als mensen mij omschrijven zeggen ze: zoek een zonnebril op een hoofd, dat is Queeny June.’
