Lisa in alle Staten – een tussenjaar voor de toekomst
Het einde nadert... Creative Business-student Lisa Wolkers is aan haar laatste jaar als HvA’er begonnen. Juist nu begint ze voor het eerst serieus na te denken over een tussenjaar. ‘Ik wil mijn kleinkinderen later niet vertellen dat ik alleen maar achter de laptop heb gezeten.’
Nu ik het laatste jaar van mijn opleiding ben ingegaan, denk ik steeds meer na over mijn leven ná de Hogeschool van Amsterdam. Een periode van mijn leven waar ik altijd tegenop zag, maar nu kan ik echt niet meer wachten.
Als de chronische control freak die ik ben, zocht ik de afgelopen paar jaar al mijn vervolgstappen uit en maakte ik een uitgebreid tienjarenplan. Maar helaas is er al een aantal keer roet in het eten gegooid; een nieuw onderwijssysteem bij mijn opleiding, mijn droomminor stopte ermee en ik begon met een stage die niet volledig bij mij paste. Gelukkig kreeg ik er ook mooie dingen voor terug, zoals mijn reis naar Amerika en mijn huidige stage, waar ik me beter op mijn plek voel.
De master waar ik al drie jaar naar uit kijk, stopt ermee: dankjewel VU!
Maar ook nu liggen er behoorlijk wat obstakels op de weg. De master over schrijven, waar ik al drie jaar naar uit kijk, kapt er volgend jaar mee. Dankjewel VU! En hoewel ik weet dat ik er de vorige keren juist beter van af ben gekomen, zakte de moed toch echt even in mijn schoenen.
Ik ging terug naar de tekentafel en herzag mijn doelen, maar begon te twijfelen. De afgelopen jaren ben ik vooral gefocust geweest op school en mijn toekomstige carrière. Maar andere doelen leken, nu ik mijn toekomst moest herzien, weer belangrijker te worden. Ik wil de wereld over reizen en backpacken, dacht ik. Misschien wel verhuizen naar het buitenland of een nieuwe taal leren.
Ik moet eropuit en weer uit mijn comfortzone stappen
Ik ben altijd pro-tussenjaar geweest, maar eigenlijk had ik nooit verwacht dat het iets voor mij zou zijn; dat uitgerekend ík de behoefte zou hebben om even ‘stil te staan’ in plaats van mijn to do-lijst af te blijven tikken, zoals ik altijd ‘netjes’ deed. Maar zijn mijn andere plannen wel mogelijk als ik gelijk start met mijn carrière?
Ik merk dat ik na mijn minor in Amerika nog meer de behoefte heb om eropuit te gaan en uit mijn comfortzone te stappen. Maar lange backpackroutes door Zuidoost-Azië zijn natuurlijk niet makkelijk te combineren met de 9-tot-5-mentaliteit die zo ingebakken bij mij is. Gelukkig heb ik nog minstens 46 jaar voor me liggen waarin ik aan de bak kan, dus dat kan nog wel eventjes wachten. Ik weet zeker dat ik mijn kleinkinderen liever vertel dat ik een wereldreis heb gemaakt toen ik jong was, dan dat ik iedere dag achter mijn laptop zat te vertoeven.