Week van de Toegankelijkheid: Jeffrey heeft Asperger

3 oktober 2018
Beeld:

Daniël Rommens | Jeffrey Meijer (op de voorgrond). Daarachter, v.l.n.r.: Eveline Roemer, Lotte van der Meer en Jeroen Eek.

Geplaatst door
Nina Rijnierse
Op
3 oktober 2018

Het is de Week van de Toegankelijkheid. Ook voor studenten met een beperking op de HvA is zomaar een studie volgen niet vanzelfsprekend. HvanA sprak deze zomer met vier van hen. Vandaag: Jeffrey Meijer (21), derdejaarsstudent rechten. Hij heeft het syndroom van Asperger.

‘De studiereis naar Brussel trok een zware wissel op me: bloedhitte, een vreemde taal en een andere cultuur. Dat ik met andere tweedejaars rechtenstudenten het Europees parlement bezocht, had ik voor geen goud willen missen, maar het was moeilijk dat er weinig bekenden meegingen. Mijn studiegenoten waren wat wildere types die het nachtleven wilden verkennen. Fysiek en emotioneel was het een zware tocht. Gelukkig had ik mazzel met mijn begeleider die me op sleeptouw nam.’

 

‘Bij mijn syndroom van Asperger hoort dat ik een bepaalde mate van pleinvrees heb. Ook kunnen veel informatie, geluiden, krappe ruimtes en andere factoren ervoor zorgen dat ik dichtsla. Zo’n Brusselreis is een permanente staat van overprikkeling. Ik ga dan echt mijn comfortzone uit.’

Beeld: Beeld: Daniël Rommens | Jeffrey Meijer

‘Toen ik in 2015 begon met mijn opleiding rechten, wilde ik eerst kijken hoe het als “normaal mens” zou gaan. Na de eerste paar maanden, die best aardig gingen, raakte mijn energie op. Op het speciaal onderwijs had ik begeleiding. Bij de hogeschool komen andere dingen kijken: een grotere mate van zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. Je moet zorgen dat je er bent, anders heb je een probleem.’

 

Prikkels

‘Toen heb ik een tijd lopen zoeken waar ik dan heen moest. Van mensen die mijn situatie niet kenden, kreeg ik tegenstrijdige informatie. Toen ik begon, wist ik niet hoe de processen op de HvA precies werkten. Ik had mijn rooster, handleiding en voor de rest wist ik eigenlijk vrij weinig.’

 

‘Nu heb ik een vast contactpersoon, maar dat heeft maanden geduurd. Het zou fijn zijn als nieuwe mensen die hier komen studeren al voordat ze beginnen een vast contactpersoon krijgen. De casemanager van mijn opleiding heeft me doorgestuurd naar de studiedecaan. Die heeft ervoor gezorgd dat ik sta waar ik nu sta.’

‘Ik kreeg uitgesteld bindend studieadvies. Daardoor kon ik in mijn tweede studiejaar mijn eerstejaars vakken afronden en ben ik nu met mijn tweedejaars vakken bezig. En doordat ik snel last heb van mijn schouders en benen, mocht ik tentamens vanaf dat moment op een laptop maken.’

 

Belangenspelletjes

‘Tijdens het collegejaar gaat het met ups en downs. Een hoorcollege is voor mij door mijn autisme een van de vervelendste dingen die er is. Als ik pech heb zit ik met een paar honderd man in de zaal. Al die prikkels die ik dan voel kunnen af en toe heel lastig zijn. Dat is voor mij een potentieel probleem omdat ik dan kan dichtslaan en vervolgens niets meer meekrijg, wat mijn aanwezigheid nutteloos maakt.’

 

‘Hoewel ik niet goed tegen verandering kan, kan het uitvallen van een les toch voor een glimlach op mijn gezicht zorgen. Te veel van dat soort wijzigingen trek ik ook niet, maar in een rustige periode en op een “zendag” boeit het me eigenlijk niets.’

‘Mijn activiteiten binnen de HvA zorgen er ook voor dat ik overzicht heb’

‘Dat ik tijdens het tweede jaar gemotiveerd werd door mijn klasgenoten hielp ook: tijdens de eerste tentamenperiode viel het kwartje, en op een “herretje” na kon ik probleemloos door naar het einde van het tweede jaar.’

 

‘Als je het maar aangeeft, is het redelijk goed geregeld voor mensen met een functiebeperking op de HvA. Je wordt betrokken bij hoe het er op school aan toegaat. Mijn grootste tip voor de HvA: ga naar de student toe en laat de student niet naar jou toekomen. Zorg voor overzicht en zorg voor een plek waar mensen terechtkunnen als ze ergens tegenaan lopen.’

‘Ik heb me een beetje verkeken op de hoeveelheid werk die dit schooljaar met zich mee heeft gebracht. Doordat ik samen met anderen het platform Limitless oprichtte kreeg ik een gevoel van onoverwinnelijkheid. Mijn activiteiten binnen de HvA zorgen er ook voor dat ik overzicht heb. Eerst is het een soort net dat boven je hooft hangt. Daar klim je als het ware in. En ik ben goed in het doorzien van processen en patronen. Ik trap niet gauw in belangenspelletjes omdat ik die snel in de gaten heb.’

 

Seizoenskaart

‘Dit jaar deed ik mee aan de medezeggenschapsverkiezingen op de HvA. Dat was voor mij als autist een zware strijd: naar mensen toegaan en ze te vragen op mij te stemmen is een soort assertiviteitstraining. Maar ik vloog met een frisse dosis energie en schitterend weer de campagneweek in. Ik bezocht lessen met flyers en presentaties, sprak vreemdelingen aan en ging mijn grenzen over. Alles om aan het vereiste aantal stemmen te komen. Dat ik complete vriendengroepen tegenkwam die mij hun stem wilden geven was een fijne bijkomstigheid.’

 

‘Hoe ik mijn functie bij de Centrale medezeggenschapsraad en de faculteitsraad van de Faculteit Maatschappij & Recht ga aanpakken? Ik heb afspraken met mezelf gemaakt: niet meer dan 35 tot 40 uur in de week met studiegerelateerde zaken bezig zijn, de weekenden vrijhouden en mijn huiswerk niet thuis, maar op de hogeschool maken. Ook heb ik een seizoenkaart van mijn favoriete voetbalclub aangeschaft. Dan heb ik een reden om ertussenuit te gaan. Overal “ja” tegen zeggen, die fout maak ik niet meer.’

 

Herken je je in dit verhaal? Dan kun je contact opnemen met Limitless, platform voor en door HvA-studenten met een functiebeperking of de studentendecaan van jouw opleiding.


Dit artikel is samengesteld uit geschreven ervaringen van de student en een interview met HvanA.