Ook medewerkers laten dit jaar verstek gaan bij verkiezingen medezeggenschap
Daniël Rommens
Niet alleen studenten hebben de verkiezingen voor de centrale medezeggenschapsraad dit jaar massaal links laten liggen; ook onder medewerkers van de HvA stemde dit jaar slechts een kwart. ‘Dit is wel dramatisch laag.’
Leefden de verkiezingen dit jaar dan zoveel minder onder medewerkers? Is er bij deze editie zo weinig campagne gemaakt? Of voelen medewerkers zich sinds corona veel minder betrokken bij het beleid dat op de HvA gevoerd wordt? De lage opkomst onder medewerkers voor de CMR-verkiezingen werpt vragen op: dit jaar heeft namelijk slechts 27% van de medewerkers gestemd.
Die opkomst onder medewerkers heeft dus een vrije val gemaakt. Hij ligt vijftien procent lager dan twee jaar geleden. Kwam het personeel in 2018 (45,3%) en ook in coronajaar 2020 (42,9%) nog redelijk trouw opdagen, dit jaar blijken de CMR-verkiezingen hen veel minder te boeien (27,7%) – juist nu de campus weer geopend is. Onder studenten is de interesse al langer bijzonder laag en het verschil met twee jaar geleden ook minder groot: toen stemde 2,2% van de studenten, dit jaar gaat het om 2,6%.
Slecht voor legitimiteit
Je kunt de waarom-vraag wel stellen, maar het heeft geen zin om meteen naar antwoorden te zoeken, vindt Agnes Tay, sinds 2020 voorzitter van de centrale medezeggenschapsraad (CMR). ‘Ik zou nu van alles kunnen roepen’, luidt haar eerste reactie, ‘maar nee, ik heb niet zomaar een verklaring in huis. Dat de opkomst nu ook onder medewerkers zo laag is, doet de legitimiteit van ons als CMR in ieder geval geen goed. Want hoe minder mensen stemmen, hoe minder HvA’ers wij als raad vertegenwoordigen.’
‘Deze opkomst is vrij dramatisch’, ziet ook CMR-lid Gerlof Donga, een docent-onderzoeker bij HBO-ICT die afgelopen tijd al in de raad zat. Een verklaring voor de lage opkomst onder medewerkers heeft ook hij niet meteen paraat. ‘Misschien dat corona de verbinding van medewerkers met de HvA heeft verminderd, en dat de medezeggenschap daardoor nog onzichtbaarder is geworden dan die al was. Zeker weten doe ik het niet.’
Onzichtbaar
In bredere zin ziet Donga wel hoe onzichtbaar de CMR als organisatie al jaren is. ‘De gemiddelde student of medewerker heeft volgens mij helemaal geen zicht op de discussies die wij in de raad voeren of de beslissingen die wij daar maken. HvA’ers worden daar door het jaar heen helemaal niet actief van op de hoogte gehouden. Dan is het dus ook niet zo gek dat ze niet voor de verkiezingen komen opdagen.’
Bovendien zijn die verkiezingen even onzichtbaar, want CMR-kandidaten zijn nu vooral op zichzelf aangewezen bij het overtuigen van hun mede-HvA’ers. ‘En waar haal ik die tijd vandaan, om campagne te maken? Mijn directe collega's een mailtje sturen om te gaan stemmen, dat was zo’n beetje het enige wat ik zelf kon doen om mensen op de CMR-verkiezingen te wijzen.'
‘Pijnlijk lage opkomst’
Meer interesse en betrokkenheid bij de CMR en de verkiezingen die daarvoor gehouden worden, dat vraagt simpelweg om een investering, ziet mede-CMR’er Paul Disco, docent bij Creative Business. ‘Dit gaat over tijd en geld.’
‘Deze lage opkomst is pijnlijk’, vervolgt Disco. ‘Maar zolang er binnen de HvA geen budget wordt vrijgemaakt om de CMR onder de aandacht van studenten en medewerkers te brengen, verandert er niets. De HvA heeft een heel grote communicatieafdeling, maar als het gaat om de CMR-verkiezingen lijkt er steeds vrijwel geen budget beschikbaar. Dan krijg je ook geen betrokkenheid.’ Ook hij was voor de verkiezingen dit jaar weer vooral aangewezen op mond-tot-mondreclame. Disco tikte zijn collega's aan en hing her en der in het Wibauthuis en Kohnstammhuis wat flyers op. ‘En ik loop af en toe rond in een t-shirt van de CMR.’ Of het genoeg is om hem herkozen te laten worden in de CMR, weet hij vanmiddag bij de uitslag.
Meer betrokken medewerkers krijg je overigens niet alleen door meer aandacht aan de CMR te geven, denkt Disco. ‘De lage betrokkenheid bij deze verkiezingen is denk ik ook terug te leiden naar het aantal medewerkers dat hier rondloopt met een tijdelijk, flexibel contract. Dat percentage is gewoon veels te hoog. Als je steeds meer medewerkers niet op vaste basis aan je verbindt, zal je personeelsbestand ook steeds minder verbonden en betrokken zijn bij je organisatie.’
