Gek op groen: ‘Een plant leeft echt, hij roept alleen geen au’

6 april 2021
Beeld:

Eigen beeld | Daphne de Gier

Geplaatst door
Stella Vrijmoed
Op
6 april 2021

Ze verzorgen hun groene vrienden in de vensterbank het hele jaar door of staan te popelen om deze lente weer aan de slag te gaan in de moestuin: deze HvA’ers zijn gek op planten en tuinieren.

‘Als ik een mooie soort zie die ik nog niet heb, dan móét ik hem meenemen’

De slaapkamer van Daphne de Gier (21, Bouwkunde) staat vol met groen. ‘Van de vensterbank tot alle tafeltjes en planken aan de muur. Er is geen oppervlak meer waar ik nog iets op kan zetten.’

Beeld: Eigen beeld | Bij Daphne zijn de planten zelfs op haar behang te vinden.

Het is een beetje een verslaving geworden, zegt ze. Wanneer ze in het tuincentrum een mooie soort ziet die ze nog niet heeft, dan móét ze die meenemen.

 

Haar lievelingsplant? Dat zijn er meerdere, en dan meestal de planten die het goed doen. Bijvoorbeeld haar pannenkoekenplant, die in twee jaar heel hard gegroeid is. Of de Philondendron met zijn grote bladeren. Maar ook de Dieffenbachia: ‘Dat is een plant die nooit hoort te bloeien binnen. Maar hier op mijn kamer waar veel zon is, heeft hij al voor het tweede jaar op rij bloemen.’

 

Naast het verzamelen, vindt Daphne het fijn om binnen wat natuur om zich heen te hebben. Zeker tijdens de vele uren dat ze aan haar bureau zit te studeren. En het geeft haar wat te doen, iets om voor te zorgen. Ze stekt plantjes of kweekt ze uit een zaadje, zodat ze die straks in een nieuw moestuintje in de tuin kan zetten. ‘We hebben geen huisdieren, maar zo heb ik toch een beetje mijn eigen plantkindertjes.’

‘Het citroenboompje wil ik meenemen naar mijn diploma-uitreiking’

Karin van Klink (45) is de afgelopen tijd ook in de weer geweest met zaadjes. Zij studeert voor leraar Biologie aan de HvA en leerde tijdens het vak Plantenfysiologie hoe een plant groeit.

Beeld: Eigen beeld | Karin tussen het groen

Zo heeft een plant een biologische klok en reageert-ie op licht. ‘De bladeren van mijn plant in de huiskamer vouwen zich bijvoorbeeld ‘s avonds omhoog en ‘s ochtends weer omlaag’, legt Karin uit. ‘En de zaadjes van een plant zijn echt embryo’s en worden ook zo genoemd. Dat vond ik zo cool. Een plant leeft echt, hij roept alleen geen au.’

 

Als opdracht voor het vak moest ze een plantje laten groeien uit kruiden of vruchten die ze thuis had. Ze ging aan de slag met knoflookjes en citroenpitten. ‘In het begin doe je die pitjes tussen twee natte servetjes in een plastic zakje, en dat laat je dan een week staan, zodat ze tijd hebben om te ontkiemen.’

Beeld: Eigen beeld | Het knoflookexperiment van Karin

Dat ontkiemen gebeurt met een soort opstartvoedsel dat is opgeslagen in het zaadje, vertelt Karin. Daarna kun je het zaadje in de grond stoppen en haalt het plantje de voedingsstoffen om verder te groeien uit de grond.

 

Het citroenboompje dat uit de pitjes gaat groeien wil Karin graag over vier jaar meenemen als ze haar diploma haalt. ‘Dan kan ik zeggen: dit is het zaadje dat jullie bij mij hebben geplant.’

‘Mijn planten geven mij het gevoel alsof ik omringd ben door spirituele wezens’

Dat planten leven, weet Dilainy Kromowedjo (25, Built Environment) als geen ander. De planten in haar kamer geven haar het gevoel alsof ze omringd is door spirituele wezens die haar energie geven. Dat voelt ze bijvoorbeeld ook als ze in een bos is: ‘Daar hangt een ander soort sfeer dan in een industrieel gebied, alsof je opgeladen wordt.’

Beeld: Eigen beeld | Dilainy met haar buurvrouw in de moestuin

De planten creëren bij Dilainy bovendien een thuisgevoel. ‘Ik ben met planten opgegroeid. Mijn moeder is geboren in Suriname en heeft daar altijd in de natuur geleefd. Nu in Nederland heeft ze die natuur meegenomen: haar hele huis staat vol met planten.’

 

Voor Dilainy werkt het verzorgen van haar planten meditatief. Het is onderdeel van haar ochtendroutine: even een kwartier bezig zijn met de planten. Ze praat dan zelfs tegen ze. ‘En die tijd reserveer je ook gelijk voor jezelf, een soort me-time.’

 

Niet alleen binnen, maar ook buiten werkt Dilainy met haar groene vingers. Met haar buren onderhoudt ze een stukje moestuin voor de flat, tussen de parkeerplaats en de stoep. Daar staan allerlei kruiden die de bewoners kunnen plukken. Samen met andere mensen uit de buurt wil Dilainy de moestuin de komende maanden nog meer uitbreiden en ook een plantenruildag organiseren.

‘Het is leuk om van mijn planten uit de tuin wat lekkers te maken’

Wie misschien wel een tuinierprijs wint, is Marijke Potters (lerarenopleider Nederlands). Zij heeft een moestuin van 150 vierkante meter in Heiloo. Sinds HvanA haar anderhalf jaar geleden opzocht met de camera, is er alweer het een en ander veranderd. Zo is het stenen pad vervangen door houtsnippers en staat er nu ook een kas in de moestuin.

Beeld: Eigen beeld | De kleinzoon van Marijke helpt ook soms mee in de kas

In de kas verbouwt ze tomaten en pepers, waar ze sambal van maakt. Afgelopen zomer oogstte ze bovendien wel vijftig komkommers. Maar ook groeien er kruiden zoals basilicum en koriander in de kas. In de tuin staan veel bloemen, aardappels, tuinbonen en andere groenten. ‘Mijn man doet het fruit, die is vooral van de frambozen, bramen, bessen en aardbeien.’

 

Marijke gaat standaard een dag in het weekend naar de tuin, soms ook nog even een uurtje na het werk. ‘Even een paar blaadjes plukken of een schoffeltje door een randje halen. Leraren opleiden is toch vooral veel denkwerk. Het is fijn om daarnaast lekker buiten met je handen bezig zijn.’

 

Een zaadje in de grond stoppen en daar iets moois uit zien komen, geeft Marijke veel voldoening. ‘En ik hou veel van koken, dus het is een mooie combinatie dat ik wat lekkers kan maken van mijn eigen spulletjes uit de tuin.’