Poëzie als uitlaatklep: ‘Het maakt me rustig voor het slapengaan’
Pexels
Ploeter jij ieder jaar weer op die verplichte sinterklaasrijmpjes? Studenten Lotte, Boudewijn en Anouk schrijven ze met gemak. Zij wonnen dit jaar zelfs de HvA-poëziewedstrijd. ‘Voor mij is dichten een uitlaatklep, ik doe het daarom vooral ’s nachts.’
Elk jaar organiseert cultureel platform Floor een dichtwedstrijd, waarbij iedereen zijn gedicht, gezang, slam, sonnet, rap of rijm mag inzenden. Het thema van dit jaar was ‘samen’, maar in deze periode was het onvermijdelijk dat een groot deel van de poëzie ook over corona ging. Studenten Lotte, Boudewijn en Anouk vertellen over hun prijswinnende gedicht.
Als missen voorbij is
Lotte Rolleman (Lerarenopleiding Nederlands) was blij verrast toen ze hoorde dat ze de eerste prijs gewonnen had. Ze ziet het als een mooie bekroning op haar werk, dat voornamelijk dient als uitlaatklep. ‘Wanneer ik iets op papier heb gezet, kan ik het loslaten uit mijn gedachten. Ik dicht daarom vooral ’s nachts, het maakt me rustig voor het slapengaan.’
Lotte draaide het thema om en schreef over de familie en vrienden die ze door corona moet missen. ‘Op een gegeven moment ga je een bepaald punt voorbij waarop je iemand niet meer mist, totdat je iets hoort of ziet wat je aan diegene herinnert.’
Lotte schrijft veel over dingen die ze meemaakt, met vriendinnen of mensen die voordringen in de supermarkt bijvoorbeeld. Haar gedichten dienen op deze manier haast als een soort dagboek. ‘Wat ik opschrijf blijft voor altijd bestaan, waardoor ik er later nog eens op terug kan kijken.’
Haar passie voor poëzie hoopt ze als docent Nederlands later ook te kunnen gebruiken. ‘Mensen zijn vaak veel beter in dichten dan ze denken. Bij mijn stageleerlingen zie ik ook dat er hele mooie dingen uitkomen wanneer ik ze de opdracht geef om een gedichtje te maken.’
Miro un Miró
Starend naar een modern schilderij van kunstenaar Miro in het museum, kwam Boudewijn Scholten (Lerarenopleiding Nederlands,deeltijd) aan het begin van de coronacrisis op het idee voor zijn gedicht. ‘Opeens besefte ik dat ik met niemand kon delen wat ik zag. Ik mis gezelschap door de hele coronacrisis.’
Maar Boudewijn mist niet alleen het samenzijn. ‘Ik ben een groot liefhebber van kunst en baal ervan dat we op het moment nergens naartoe kunnen. Bij online evenementen ter vervanging ontbreekt de magie van een theater of museum.’
Boudewijn had geen verwachtingen toen hij zijn gedicht inzond. ‘Ik vond het zelf een leuk stukje, maar ik had geen idee wie mijn concurrenten waren.’ Toch bemachtigde hij de tweede plaats. ‘Superleuk natuurlijk. Ik schrijf eigenlijk niet vaak poëzie, maar vind het heerlijk dat ik op een ervaring of associatie mijn gedachten kan loslaten.’
Het gaat
UvA-student Anouk Harkmans vindt het moeilijk om antwoord te geven als mensen nu vragen hoe het gaat. ‘Ik merk dat ik alles als een soort waas beleef, elke dag voelt hetzelfde.’ Over dit gevoel gaat haar gedicht. ‘Eigenlijk gaat het wel, maar ook weer niet omdat we in zo’n moeilijke periode zitten door corona. Voor mijn gevoel staat alles een beetje stil.’
Anouk leverde haar gedicht in als spoken word om zichzelf uit te dagen. ‘Ik heb een Instagramaccount waarop ik al een aantal jaren korte gedichten deel. Hierbij ben ik gebonden aan een bepaald aantal woorden en een vaste opmaak, wat soms best beperkend is. Daarom besloot ik het nu totaal anders aan te pakken in de vorm van een video.’ En met succes: ze won met haar voordracht de derde prijs.
Anouk baseert haar gedichten voornamelijk op dingen die ze hoort of ziet. Dat kan al een uitspraak van een medestudent of docent zijn tijdens een suf college. ‘Mijn docent zei ooit dat mensen geen geschiedenis schrijven door in het verleden te blijven, maar door in het nu te zijn. Deze uitspraak heb ik gebruikt in mijn ingezonden gedicht.’ De notities van haar telefoon staan bomvol uitspraken en onderwerpen waar ze in de toekomst nog over wil schrijven. ‘Als ik mijn gedachten erop loslaat, kan zoiets kleins als een uitspraak uitgroeien tot iets veel mooiers.’
